Κόβουμε τη φιλοσοφία και τη φιλολογία περί εξουσίας και βίας και νοθείας. Οι σωστές κονόμες, πάρε κι αυτό πριν μπούμε στο ψητό, μοντάρουν τις δουλειές νόμιμα. Πεντακάθαρα. Να πατάνε γερά νόμιμα και δικαιωματικά.
Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία, λοιπόν, ψάχνεται πως θα αυξήσει τα κέρδη του προϊόντος της. Του champions league. Όταν λέμε UEFA μην πάει το μυαλό στον πρόεδρο και τη διοίκηση, αυτοί είναι πολιτικάντηδες, νταραβεριτζήδες σαν τους βλαχοπροέδρους των τοπικών Ενώσεων στην Ελλάδα οι οποίοι ενδιαφέρονται με ποιον ισχυρό θα τακιμιάσουν και τι να μαστορέψουν για να ξαναβγούν σύμβουλοι στην ΕΠΟ.
Τεχνοκράτες από γραφεία μελετών προβληματίζονται πώς να στηθεί ακόμα πιο συμφεροντολογικά το champions league. Άλλο το σήμερα, άλλο το χθες κι άλλο το αύριο. Το 1992 φτιάχθηκε το πρότζεκτ με 24 κλαμπ, μετά τα έκαναν 32 και ήδη το σχεδιάζουν με 36 ομάδες από το 2024. Το νόημα όλο είναι να μένει εκτός κόλπου η σκαρταδούρα και να είναι ανοικτός ο δρόμος της συμμετοχής των ισχυρών, δηλαδή των πλούσιων ομάδων. Αυτών με τα ακριβά συμβόλαια, εξ ορισμού ποδοσφαιριστών υψηλού επιπέδου.
Κάποτε από Ελλάδα έφτασαν να συμμετέχουν και δυο ομάδες απ’ ευθείας στο champions league των 24. Σήμερα, ο πρωταθλητής για να πάρει θέση στους ομίλους χρειάζεται να αποκλείσει τρεις αντιπάλους. Στο ξεκίνημα της διοργάνωσης το 1955 θέση είχε μια ομάδα κάθε χώρας, που σημαίνει ότι ίση τύχη είχε και μια κωλοπετεινίτσα με ένα από τα θηρία από Αγγλία ή Γερμανία, Ισπανία ή Ιταλία.