Μπίζνες. Τι πουλάμε, τι αγοράζουμε. Αυτό είναι το… πολιτικό σχόλιο εν όψει της συνάντησης Μητσοτάκη στο οβάλ γραφείο με τον μοσιού Ντόναλντ Τραμπ, την προσεχή Τρίτη. Μπίζνες, τι άλλο να συζητήσουν δυο κυβερνήτες χωρών. Όλα τα άλλα που αναφέρονται στα ανακοινωθέντα είναι σάπια. Για την ειρήνη, για τα ιδεώδη, για τις ιστορικές καταβολές, για τη φιλία των δυο λαών και άλλα τέτοια κουφά.
Θα πούμε ό,τι έχουνε να πούνε και μετά θα ‘ρθει η ώρα των φωτορεπόρτερ. Οι δυο πρωθυπουργοί, οι δυο υπουργοί, θα φορέσουν από ένα λαμπερό χαμόγελο, θα απλώσουν το κουλό τους να το σφίξει ο ένας στον άλλον όσο θα βαράνε τα φλας.
Βεβαίως μπιζναδόρικο είναι και το νέο ραντεβού Τραμπ και Μητσοτάκη. Που γίνεται μετά την επίσκεψη στην Αθήνα προ μηνός του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, που είχε χαρακτήρα 100% οικονομικό, καμιά σχέση με το ελληνοτουρκικό. Αφορούσε μόνο τις προβλεπόμενες αμερικάνικες επενδύσεις.
Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στο κρίσιμο τετ-α-τετ Τραμπ- Μητσοτάκη. Ο Τραμπ έχει καταδικάσει τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης αλλά κρατάει μια ”συμμαχική” στάση στον διεθνή τσογλανισμό του Ερντογάν. Αντιφατικό; Στις μπίζνες, όταν τις μπερδεύουν μ’ άλλα άσχετα θέματα, είναι εύκολο να βλέπουν αντιφάσεις.
Στην ατζέντα της συνάντησης είναι μόνο το ελληνοτουρκικό, πιο σωστά μόνο οι απαιτήσεις της Τουρκίας. Ξεκάθαρα πράγματα. Ο ισχυρός, ο κάθε ισχυρός απέναντι στον αδύναμο, είναι αδίστακτος. Θα κάνει το παπαρέσιον, θα ξεράσει τις παπάρες του, θα πουλήσει φιλανθρωπία. Κοιτάει, όμως, μονάχα τα συμφέροντα του. Μόνο τι θα ωφεληθεί αυτός.
Η διαφορά της αδύναμης Ελλάδος από την πλανηταρχία είναι ότι εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να παίζουμε εκτός έδρας, όπως οι ΗΠΑ.
Από την άλλη, έτσι όπως είναι τα κόζα, η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να ποντάρει σε κανέναν Ρώσο ή Κινέζο, παρά μόνο στον Αμερικάνο. Κι όμως! Το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού έχει πιθανότητες επιτυχίας. Τι σημαίνει αυτό;
Στόχος δεν είναι να… αναθερμάνουμε αέρα πατέρα τις παραδοσιακές του πωπού σχέσεις των δυο χωρών. Αυτές τις αηδίες που παίζουν σε κάθε επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουώσιγκτον, λες και είναι ίδιο μέγεθος ΗΠΑ και Ελλάδα. Στόχος είναι η πλανηταρχία να κάνει αυτό που μόνο αυτή μπορεί, να βάλει στη θέση του τον Ερντογαν. Ο Μητσοτάκης έχει δυο χαρτιά, τα οποία βέβαια αφορούν και τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Φαιδρός πρωθυπουργός θα έμοιαζε ο δικός μας αν περιμένει βοήθεια από τον ισχυρώτερο χωρίς να προηγούνται τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Διαβάστε ακόμα: