Ο παλιός ο γάβρος νοιώθει σεβασμό για τον Παναθηναϊκό. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού αναγνώριζαν ισότιμο αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Μόνον τον Παναθηναϊκό. Γι’ αυτούς η ΑΕΚ ήταν δευτεράτζα. Δεν την υπολόγιζαν το ίδιο. Δεν την φοβόντουσαν
Ακουμπάμε το ψυχογράφημα του παραδοσιακού γάβρου, όχι εκείνου της τελευταίας γενιάς που αγνοεί την Ιστορία. Σεβασμός, λοιπόν, και δέος μόνο για τον Παναθηναϊκό. Ένας είναι ο αντίπαλος. Ο αιώνιος. Ο Παναθηναϊκός.
Απεναντίας, ο οπαδός του Παναθηναϊκού, από την περίοδο του μεσοπολέμου, δεν έκρυβε την περιφρόνηση του για τον Ολυμπιακό. Κάποιες φορές στα όρια της αποστροφής. Της αηδίας. Στην οπαδική συνείδηση του βαζέλου είχε φωλιάσει μια κάποια απαξίωση για την ομάδα του Πειραιά.
Να επιμείνουμε στον τοπικό παράγοντα – μεταπολεμικά έτσι ή αλλοιώς επηρέαζε τα οπαδικά συναισθήματα. Ο μεν Ολυμπιακός ταυτιζόταν με τον Πειραιά, ο δε Παναθηναϊκός με την Αθήνα, Ό,τι εξέφραζαν κάποτε οι δυο μεγάλες πόλεις.
Αντίθετα με τον βαζέλο, στον γάβρο λειτουργεί ακόμα ένας… φόβος κληρονομικός για τον Παναθηναϊκό. Επειδή πάντα στον κόσμο του Ολυμπιακού υπήρχε η υποψία στα όρια και της σιγουριάς ότι ο Παναθηναϊκός διατηρεί μια υπεροχή στο παρασκήνιο. Και έχει διασυνδέσεις με την κρατική εξουσία.
Διαβαστε ακομα: