Από μια πλευρά, να το πούμε μεταξύ μας, έχουν το… δίκαιο τους κάποιοι πρόεδροι ομάδων να στέλνουν πληρωμένους να κοπανήσουν κάποιον. Άνθρωποι είναι κι αυτοί, λέω για τους προέδρους, και κάποια στιγμή βγαίνουν από τα ρούχα τους. Και… υποχρεώνονται να καταφύγουν στα παλιόπαιδα του υποκόσμου, με την εντολή ”Στείλτε τον πούστη στο νοσοκομείο για δυο μήνες, να δούμε θα με ξαναπειράξει…”.
Έλα! Τσίμπησες το κρυόπλαστο αστείο. Ποτέ δεν δικαιολογώ μαφιόζικες ενέργειες. Αλλοίμονο.
Τι συμβαίνει. Οι προεδράρες, διότι δεν είναι ένας και δυο οι μεγαλομέτοχοι που κατά καιρούς χτύπησαν κόσμο στο ψαχνό, αισθάνονται να τους… προκαλούν. Επειδή παιρνιούνται και γαμώ τους μάγκες στην πιάτσα, άρα τσαλακώνει τη δημόσια εικόνα τους όποιος τους… αγνοεί. Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν το οικονομικό και ποδοσφαιρικό τους εκτόπισμα στην κοινωνία. Ώπα, ρε, μεγιστοτεράστιε.
Πως, δηλαδή! Η προεδράρα μιλάει με πρωθυπουργούς και υπουργούς από θέση ισχύος κι ένας κωλοδημοσιογράφος ή κωλοδιαιτητής να τον παίζει στα ίσα; Να του λανσάρεται… ανεξάρτητος και αδέσμευτος, που λένε. Δίνει, λοιπόν, ένα μάθημα να καταλάβει ο άλλος.