Τι είδαμε στον ημιτελικό ανάμεσα στην Παρί και την Μπορούσια Ντόρτμουντ; Ας συμφωνήσουμε πως είδαμε το ίδιο σκηνικό. Την γερμανική ομάδα, νικήτρια του πρώτου αγώνα με 1 – 0 να κλείνεται πίσω και την σπιτονοικοκυρά να πιέζει τον αντίπαλο. Σα να ήταν στην κόντρα μια μικρή ομαδούλα με μια μεγάλη. Ήταν πράγματι αυτό που βλέπαμε ή κάτι άλλο;
Δηλαδή, τι; Πέρασε στον τελικό της Ευρώπης κα σε βάρος της ισχυρής Παρί η κατώτερη Μπορούσια; Το ποδόσφαιρο είναι τόσο εύκολο που επιτρέπει και την πιο παράλογη ερμηνεία. Την πιο απίθανη εξήγηση. Στην πραγματικότητα η Παρί απέτυχε και η Μπορούσια πέτυχε. Αυτό ήθελε ο κόσμος στην εξέδρα. Οι οπαδοί της γερμανικής ομάδας και όσοι ουδέτεροι ήταν μαζί της ή ενάντια της γαλλικής.
Κανένας απ’ όσους ήθελαν πρόκριση της Ντόρτμουντ δεν δυσαρεστήθηκε επειδή η γερμανική ομάδα πέτυχε το στόχο της με… αντιποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει αυτό. Υπάρχει μόνο ο σκοπός. Η σκοπιμότητα. Το αποτέλεσμα. Αυτό είναι πάνω απ’ όλα. Η επιτυχία και η αποτυχία. Ο κόσμος είναι με ό,τι του δίνει χαρά, ελευθερία, ευτυχία. Το αποτέλεσμα δεν έχει συμβιβασμούς. Κάνει τον άλλον να πετάει, αλλά και να απελπίζεται.
Αν ο κόσμος, στην πλατεία και στον εξώστη του θεάτρου ήθελε πρώτα ποδόσφαιρο και μετά το αποτέλεσμα, τότε είναι σίγουρο πως και όλες οι ομάδες, μικρές και μεγάλες, θα έκαναν πρώτα το σταυρό τους πριν μπουν στην εκκλησία. Η Ντόρτμουντ ΠΕΤΥΧΕ κι έπαιξε όπως έπαιξε από επιλογή. Για μεγαλύτερη σιγουριά. Και της βγήκε η τακτική της να υπερασπίσει το 1-0 του πρώτου παιχνιδιού.
Διαβαστε ακομα: