Πιάνεις στο χέρι το τηλεκοντρόλ και ψάχνεις στο συνδρομητικό κανάλι ποια ταινία να παρακολουθήσεις, από τις 5-6 που παίζουν αυτή τη στιγμή. Δεν βρίσκεις ούτε μια του γούστου σου. Συμβαίνει. Συχνά.
Συνεχίζεις το ψάξιμο, το zapping, την αλλαγή από την μία συχνότητα στην άλλη. Κάπου να κάτσεις, να παρατήσεις το εργαλείο από το χέρι και να αφοσιωθείς σ’ αυτό που τελικά επέλεξες να δεις.
Απόψε ημιτελικοί του champions league. Δεν υπάρχει κανένα zapping.Το ξεχνάς! Το show είναι το ποδόσφαιρο από δύο ομάδες, οποίες κι αν είναι αυτές. Δεν υπάρχει κάτι άλλο, που τρέχει στην καθημερινότητα, άξιο να ανταγωνιστεί σε ποιότητα και ενδιαφέρον.
Μιλάω για θέαμα της επικαιρότητας, δεν συγκρίνω το live show του αποψινού ημιτελικού με κάποια ταινία του παρελθόντος, ένα άλλο event διαχρονικής αξίας. Στη φώτο, από το αλησμόνητο 6-1 στο Μπάρτσα – Παρί τον Μάρτιο του 2017.
Διαβαστε ακομα: