Δεν υπάρχει κόμμα που συμμετέχει σε ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Δεν υπήρξε ποτέ. Το κόμμα, το κάθε κόμμα, εξ ορισμού παίζει μπάλα εντελώς ανεύθυνα. Σε ακραίους βαθμούς ανεύθυνα. Λέει αυτά που έχει να πει, να κατηγορεί, να καταγγέλνει, να διαμαρτύρεται, να υπερασπίζεται τον κοσμάκη και ό,τι μαζέψει ψήφους από την κάλπη.
Κόμμα ίσον λόγια. Μόνον λόγια. Καμία σχέση το κόμμα με την ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία δεν περιμένει να την “ψηφίσουν” για να πάρει το πρωτάθλημα. Την ομάδα την ζυγίζεις στο γήπεδο. Τι ψάρια πιάνει.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ είναι περισσότερο ομάδα, μάλιστα ανταγωνιστική και απαιτητική, κι όχι κόμμα της αντιπολίτευσης όπως για δεκαετίες κυκλοφορούσε. Μια ομάδα, μάλλον ένα κόμμα χωρίς ψυχή. Χωρίς ταυτότητα. Χωρίς προσωπικότητα. Με ποδοσφαιριστές σα να ήταν σε διαδήλωση, σα να τους έστειλαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και προσπαθούσαν, όχι σα συγκροτημένη ομάδα, να παίξουν ποδόσφαιρο.
Ιστορικά, και καιρός ήταν, ο ΠΑΟΚ άλλαξε την πυξίδα του πριν από μια δεκαετία, μετά τον τελικό κυπέλλου του 2014 και το 4-1 του Παναθηναϊκού. Αν, λοιπόν, μιλάμε ποδοσφαιρικά, όχι κομματικά, δηλαδή όχι με άδειες λέξεις, ο αποδυτηριάκιας θα σου πει ποιο είναι το πρώτο μάθημα του ΠΑΟΚ. Σταμάτησε να λειτουργεί σαν κόμμα. Να γιατί βρήκε το δρόμο του κι έγινε ισότιμος με τους τρεις του κέντρου,
Επιτέλους! Αυτό είχε ανάγκη ο ΠΑΟΚ. Να γίνει ομάδα κορυφής. Να μην κτυπάει πρωτάθλημα και τίτλους με τα λόγια.
Επιτέλους! Ο ΠΑΟΚ να μην ψάχνει ψήφους, έχει τον κόσμο του. Τον πιστό και αφοσιωμένο. Αυτόν τον κόσμο που τον πρόδιδε, όπως ένα κόμμα κοροϊδεύει τον κοσμάκη.
Διαβαστε ακομα: