Έτσι πάει. Ξεκινάει ο αγώνας με τράτες ή γρι-γρι, καμάκι ή παραγάδι από τη μία και από την άλλη το ψάρι, το κοπάδι των ψαριών. Να βάλουμε στο παιχνίδι ποιος είναι ο ισχυρός, ο πιο ισχυρός. Ο ψαράς ή το ψάρι. Εμείς, όμως, που είμαστε… φίλαθλοι και μεγαλώσαμε με τη φιλοσοφία θέλοντας κυριλάτο ανταγωνισμό, αυτό έχουμε να πούμε. Δεν έχει αξία η νίκη όταν έτσι ή αλλοιώς βοηθιέται μονάχα ο ένας αντίπαλος. (Φώτο, ο Ρονάλντο)

Θα μου πεις ότι και να θέλεις δεν γίνεται να μάθεις τα ψάρια πώς να γλυτώνουν την καθετή, τη συρτή. Σύμφωνοι. Ε, τότε οι ειδικοί, όσοι το παίζουν συμβουλάτορες μην κάνουν πιο δύσκολη τη ζωή των ψαριών, μην παίρνουν το μέρος του ψαρά. Του αιώνιου ανθρώπου, δηλαδή, ο οποίος ναι μεν απέναντι σ’ όλα τα πλάσματα της γης παίζει μπάλα ως το πράγματι ισχυρώτερο είδος, όμως στη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους ζητάει ισότητα. Και ισονομία. Και ίσες ευκαιρίες.