Ο Ολυμπιακός κλαίγεται. Ναι, ρε, ο Ολυμπιακός είναι μονίμως στην κλάψα. Παλαβό, μα την αλήθεια. Η ομάδα τα έχει όλα, δεν της λείπει τίποτα. Κι όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τί-πο-τα. Τα έχει όλα. Τον περισσότερο οπαδικό κόσμο. Τα περισσότερα πρωταθλήματα. Τα περισσότερα κύπελλα. Πάντα έχει πρόεδρο έναν λεφτά. Άνθρωπο του πολύ υψηλού κεφαλαίου και της εξουσίας. Κι όμως το αφεντικό της παραπονιέται. Κυνηγάνε θεοί και δαίμονες την ομαδα..
Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Λανσάρουν κακομοιριά και οι ισχυροί. Έχουν δημόσια συμπεριφορά ως μη έχοντες και οι έχοντες.
Με τη μία μπήκε στο κλίμα και ο Ιβάν Σαββίδης, ο ομογενής με το χέρι στην τσέπη. Μεγαλοεπιχειρηματίας. Πετυχημένος. Ο χαρτωμένος. Ο κάργα ματσωμένος. Κι όμως, παίζει τον αδικημένο. Τον κυνηγημένο. ΠΑΟΚ είναι, έχει τους μισούς και περισσότερους οπαδούς στη Βόρεια Ελλάδα και στα γενέθλια του κλαμπ λέει ”Είμαστε μόνοι μας!” Τι είναι αυτό; Μιλάει παοκτσήδικα. Μιλάει ελληνικά. Φουκαριάρικα.
Σκέψου πόσα πρωταθλήματα θα έπαιρνε ο ΠΑΟΚ αν δεν ήταν μόνος. Αν, δηλαδή, είχε συντροφιά, φιλία. συμμαχία τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Ντροπή τους. Του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, ακόμα και του Ολυμπιακού που δεν είναι μαζί με τον ΠΑΟΚ. Που τον έχουν αφήσει μόνο του. Ούτε τον Άρη έχει παρέα ο μόνος ΠΑΟΚ.
Αυτή είναι η Ελλάδα, ρε. ”Μας κυνηγάνε, μας δυσφημούν οι εχθροί… ΄΄. Το λέει ο Μαρινάκης, το λέει και ο Αλαφούζος ότι «Ο Παναθηναϊκός είναι ο κύριος στόχος της εγκληματικής οργάνωσης».
Μιλάμε για τα πρώτα μεγέθη της Ελλάδος. Για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκός. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, που κι αυτήν την πολέμησε το πολιτικό κατεστημένο να μην κτίσει το γήπεδο της.
Αυτή είναι η συφιλητική κουλτούρα μας. Ο αηδιαστικός λαϊκισμός μας. Είτε είναι αυτός πρωθυπουργός, είτε κάποιος άλλος. Και οι ισχυροί της δημόσιας ζωής παίζουν μπάλα όπως στο σινεμά ο Νίκος Ξανθόπουλος.
Διαβαστε ακομα: