Εκείνο που αξίζει να επισημάνει κανείς είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις ξένοι προπονητές αν και αποτυγχάνουν, αμέσως βρίσκουν ομάδα. Όπως επιστρέφουν στην πατρίδα τους και τους ξαναφέρνουν στην Ελλάδα. Γιατί; Επειδή το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ασόβαρο. Επειδή αφεντικά στις ομάδες γίνονται άσχετοι και τυχοδιώκτες. Όχι επιχειρηματίες με την επιθυμία να κάνουν καθαρές μπίζνες και να κερδίσουν από το ποδόσφαιρο. Να παράξουν έργο. Να φτιάξουν ομάδα δηλαδή, και να κερδίσει τον θαυμασμό και των αντιπάλων.
Αποκαλύπτω μια μοναδική στο… είδος της απάτη προπονητή που συνέβη στην Ελλάδα. Ο μακαρίτης Δημήτρης Καρέλλας (φωτό), ο επιχειρηματίας που δεν ασχολούνταν με τις επιχειρήσεις του και στο πολύ χαβαλέ χρυσοπλήρωνε την καψούρα του, τον Εθνικό Πειραιώς, αποφάσισε να πάρει έναν μεγάλο προπονητή. Θα διηγηθώ το story που προσφέρεται για σενάριο φαρσοκωμωδίας.
Η Ιστορία αναφέρει ότι ήρθε στην Ελλάδα να δουλέψει ο Ετόρε Τριβιζάν, πασίγνωστος Ιταλός ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής. Όνομα. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήρθε κανένας Ετόρε, αλλά ο Ουίλιαμ, ο αδελφός του! Απατεώνας παρίστανε τον προπονητή, και τη χωνότανε σε κάθε κομπίνα.
Ο Καρέλλας, λοιπόν, το 1959, απευθύνεται στην Ιταλία για να φέρει προπονηταρά. Πήρε τηλέφωνο τον σύνδεσμο προπονητών, στον οποίο πρόεδρος ήταν η λουμπίνα ο Ουίλιαμ Τριβιζάν. «Θα σας στείλουμε τον Τριβιζάν» είπαν στον πάντα απονήρευτο κύριο Δημήτρη. Και εμφανίζεται στον Πειραιά ο Τριβιζάν, όμως όχι ο Ετόρε.
Ως Ετόρε Τριβιζάν, όχι ως Ουίλιαμ, στη συνέχεια ανέλαβε τη Νίκη Βόλου. Και μετά, χωρίς να τον πάρουν πρέφα, τον Άρη Θεσσαλονίκης. Κατάλαβαν ότι είναι μάπα το καρπούζι ως προπονητής, όχι και ότι έκανε χρήση του ονόματος του αδελφού του
.
Ακόμα και σήμερα, στα κιτάπια της Ιστορίας, αναφέρεται ότι προπονητής σε Εθνικό, Νίκη και Άρη ήταν ο… Ετόρε Τριβιζάν.
Διαβαστε ακομα: