Είχαν εντυπωσιαστεί οι Έλληνες όταν για πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με το αγγλικό ποδόσφαιρο. Το 1970 με αφορμή το μουντιάλ στο Μεξικό, το πρώτο που μετέδωσε ζωντανό η τότε κρατική τηλεόραση, και το 1971 όταν ο Παναθηναϊκός κληρώθηκε με την Έβερτον.
Πρωταθλήτρια κόσμου η Αγγλία το 1966 και πρωταθλήτρια Αγγλίας η Έβερτον, στο δρόμο του Παναθηναϊκού για τον τελικό του κυπέλλου Ευρώπης που ήταν ορισμένος στο Ουέμπλεϋ. Επόμενο το υψηλό ενδιαφέρον για το αγγλικό ποδόσφαιρο.
«Ζαχαρωτά» το παρατσούκλι της Έβερτον. Άλλη αγγλική ομάδα ήταν «καναρίνια», «ανθρακωρύχοι». «κανονιέρηδες», τέλος πάντων η κάθε μια έχει το nickname της, όχι υβριστικό, όχι ειρωνικό.
Και έβλεπαν τα «οικόσημα» των αγγλικών ομάδων οι Έλληνες και απορούσαν για τα σπαθιά, τα τσεκούρια, τους θυρεούς, ό,τι στόλιζε τα ποδοσφαιρικά κλαμπ της πάλαι ποτέ πρώτης αποικιοκρατικής δύναμης στον πλανήτη.
Αλήθεια, το «γάβρος» πώς κόλλησε στους ολυμπιακούς; Και το «βάζελος» στους παναθηναϊκούς. Το «σκουλήκια» στους αρειανούς. Το «γριές» στους ηρακληδείς Όλα αυτά όχι απλά περιπαικτικά, αλλά εντελώς απαξιωτικά από τους αντιπάλους τους.
Η λέξη «γάβρος» είναι άσχετη με το γνωστό ψάρι, έχει αριστοκρατική καταγωγή διότι αφορά το σιδερένιο αντικείμενο στην αυλόπορτα, το οποίο πριν ακόμα ανακαλυφθεί ο ηλεκτρισμός, χρησιμοποιείτο για να καλέσεις τον νοικοκύρη. Απ’ αυτό το γάβριον, το μεταλλικό πόμολο, προέρχεται το «γάβρος», κατά τον συγγραφέα του βιβλίου «Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι».
Διαβαστε ακομα: