Νο 1 άξονας ο κόσμος. Βέβαια. Όταν λέμε κόσμος εννοούμε την πελατεία. Για ποιο ποδόσφαιρο, και οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με εμπόριο, αν δεν υπάρχει αγορά. Να, γιατί Νο1 προαπαιτούμενο είναι το καταναλωτικό κοινό.
Νο 2, ο πρόεδρος της ομάδας. Όπως το λέω. Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ. Χωρίς αυτόν, χωρίς τα κεφάλαια του μεγαλομετόχου δεν πας παρακάτω. Μην πέσουμε σε λεπτομέρειες. Ότι απ’ αυτόν, τον επενδυτή, ξεκινάει η οργάνωση της εταιρείας, ο σχεδιασμός, πράγματα αδιάφορα στους «φιλάθλους», οργανωμένους και όχι, δηλαδή τους πελάτες, τους θεατές.
Νο 3, ο προπονητής. Όπως το λέω. Πρώτα είναι αυτός και μετά Νο 4 θεμέλιο οι ποδοσφαιριστές. Αντιληπτό. Τρίτος, λοιπόν, στην ιεραρχία είναι εκείνος που κουμαντάρει τους παίκτες, όχι αυτοί να αποφασίζουν, να υποκαθιστούν τον προπονητή.
Παρένθεση. Φτιάχνεις ποδόσφαιρο χωρίς προπονητή, αλλά χωρίς παίκτες δεν γίνεται δουλειά. Άλλο αυτό. Ο προπονητής έτσι κι αλλοιώς είναι ο Νο3 στο μαγαζί ποδόσφαιρο. Στο προϊόν ποδόσφαιρο.
Με το που ξεκινάει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα αρχίζουν κιόλας να απολύονται προπονητές. Κι αυτό το… φαινόμενο συμβαίνει κάθε χρόνο. Πήρες χαμπάρι. Τόσο ασόβαρο είναι το πρωτάθλημα. Της πλάκας. Κυκλοφορεί με τρεις ρόδες. Το θεμέλιο «προπονητής» στο οικοδόμημα είναι ρευστό. Παίρνουν προπονητή για να τον διώξουν. Γιατί; Επειδή δεν ασχολούνται σοβαρά με το Νο 3 θέμα, όχι πως ασχολούνται σοβαρά με τα άλλα τρία.
Δουλειές του ποδαριού. Επιλογές προπονητών χωρίς κριτήρια. Με το πρώτο ανάποδο αποτέλεσμα ξου ο μίστερ. Και πάντα η προσεχής αγωνιστική επιφυλάσσει κι άλλα ξου. Τι μπάλα να δεις από εταιρείες που παράγουν σκάρτο πράμα. Με τα ψέματα την βγάζουν οι περισσότερες ΠΑΕ, δεν ενεργούν ανταγωνιστικά, αλλά πως θα την σκαπουλάρουν, να παραμείνουν στην κατηγορία.
Διαβαστε ακομα: