Από μια πλευρά, να το πούμε μεταξύ μας, έχουν το… δίκαιο τους κάποιοι πρόεδροι ομάδων να στέλνουν τους πληρωμένους να κοπανήσουν διαιτητή, δημοσιογράφο. Άνθρωποι είναι κι αυτοί, λέω για τους προέδρους, και κάποια στιγμή βγαίνουν από τα ρούχα τους. Και… υποχρεώνονται να καταφύγουν στα παλιόπαιδα του υποκόσμου, με την εντολή ”Στείλτε τον πούστη στο νοσοκομείο για δυο μήνες, να δούμε θα με ξαναπειράξει…”.
Έλα! Τσίμπησες το κρυόπλαστο αστείο. Ποτέ δεν δικαιολογώ μαφιόζικες ενέργειες. Αλλοίμονο.
Τι συμβαίνει. Οι προεδράρες, διότι δεν είναι ένας και δυο οι μεγαλομέτοχοι που κατά καιρούς χτύπησαν κόσμο στο ψαχνό, αισθάνονται να τους… προκαλούν. Επειδή παιρνιούνται και γαμώ τους μάγκες στην πιάτσα, άρα τσαλακώνει τη δημόσια εικόνα τους εκείνος που τους… αγνοεί. Που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν το οικονομικό και ποδοσφαιρικό τους εκτόπισμα στην κοινωνία. Ώπα, ρε, μεγιστοτεράστιε.
Πως, δηλαδή! Η προεδράρα μιλάει με πρωθυπουργούς και υπουργούς από θέση ισχύος κι ένας κωλοδημοσιογράφος ή κωλοδιαιτητής να τον παίζει στα ίσα; Να του λανσάρεται… ανεξάρτητος και αδέσμευτος, που λένε. Δίνει, λοιπόν, του εν λόγω ένα μάθημα να καταλάβει
Να ληφθεί υπ’ όψιν και το άλλο. Κυκλοφορεί ένας επίστρατος λόχος ρεπόρτερ και τα γράφει μια χαρά. Έτσι ακριβώς όπως τα γουστάρει η αλανιάρα προεδράρα. Τον καλομαθαίνουν στη σπάτουλα. Με το… δίκιο του αναρωτιέται γιατί κάποιος παριστάνει την… εξαίρεση; Γιατί μου χαλάει τη μέρα. Και τη μόστρα μου. Ε, τα θέλει τα χαστούκια του στα πόδια, που έλεγε και ο Τσακογιάννης της Ηλιούπολης. Ε, καλά, ο λεγάμενος είναι γάμα εθνκή, ούτε κανάλι έχει, και γι’ αυτό τον μπουζουριάσανε .
Διαβαστε ακομα: