Μετά από κάποιους μήνες ο επανέλεγχος των «δειγμάτων» αποδεικνύει ότι οι κάτοχοι των μεταλλίων ήταν ντοπαρισμένοι, Και χάνουν το ”κερδισμένο” μετάλλιο. Τη νίκη, το θαυμασμό, το χειροκρότημα ακολουθεί η ντροπή. Ο δημόσιος διασυρμός. Με τα οικονομικά οφέλη που έκανε παντελόνι ο ντοπέ αθλητής τι γίνεται. Τίποτα. Η ΔΟΕ αφαιρεί το μετάλλιο, η κυβέρνηση κάνει το κορόιδο, το ίδιο και η ομοσπονδία. Ο δε ντοπαρισμένος αθλητής παριστάνει τον… αθώο. Και βέβαια δεν επιστρέφει ό,τι εισέπραξε από το κράτος, ούτε αποζημειώνει τους χορηγούς του. Και γιατί να το κάνει αφού κανείς δεν του ζητάει τα ρέστα.

Η διεθνής διάκριση και με νόμο πλέον επιβραβεύεται από το κράτος. Μια θέση στο δημόσιο, στα σώματα ασφάλειας και ένα πριμ, ανάλογα με τη θέση του αθλητή στους διεθνείς αγώνες. Και τον αυριανό ντοπαρισμένο, πριν αποδειχθεί ότι είχε φαρμακωθεί, θα τον υποδεχθεί τιμητικά ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός.

Και γιατί οι χορηγοί να θέλουν πίσω τα χρήματα τους στον πρωταθλητή; Δεν τα δικαιούνται ακόμα κι αν ο αθλητής, η αθλήτρια διακρίθηκε με ουσίες. Δεν κατάλαβα. Οι χορηγοί δεν αγαπάνε τον αθλητισμό, δεν τους ενδιαφέρει ο αθλητισμός. Δίνουν τα πακέτα μονάχα για να διαφημίσουν το brandname τους. Και πράγματι κάνουν τη δουλειά τους μέχρι που ο ντοπαρισμένος συλληφθεί ντοπαρισμένος.