Το ποδόσφαιρο είναι επανάσταση. Όλοι παραδέχονται ότι πρόκειται για το πιο λατρεμένο παιχνίδι. Γίνεται σ’ ένα γήπεδο μεγάλο σα χωράφι και 22 παίκτες δύο ομάδων προσπαθούν να βάλουν, να μη φάνε γκολ από μια μπάλα. Τι, όμως, είναι εκείνο που τραβάει τόσο κόσμο; Λένε διάφορα.
Κι όλα αυτά δεν γίνονται συνειδητά. Δεν είναι απόφαση σκέψης, επιλογής, προτίμησης να την πέσει κάποιος στο ποδόσφαιρο, σε μια ομάδα. Επειδή, όμως, ο άνθρωπος είναι ατελές ον, επειδή δεν είναι, ούτε και πρόκειται στον αιώνα να εξελιχθεί σε τέλειον ον, μαζί με την επαναστατικότητά του κουβαλάει και το πνεύμα της αντεπαναστατικότητας. Δηλαδή;
Προοδευτικός είναι ο άνθρωπος, αλλά και συντηρητικός. Δηλαδή; Η φλόγα της επανάστασης καίει μέσα του και τον στέλνει στο ποδόσφαιρο, όμως την πνίγει ο καραγκιόζης όταν βολεύεται με τη νίκη της ομάδας του, κι ας μην παίξει αυτή καλό ποδόσφαιρο. Δεν της λέει ο χάλιας της ομάδας του “Παίξτε μπάλα, ρε” όταν αυτή δεν κοντράρει τον αντίπαλο, όταν κρύβεται, όταν αμύνεται προκειμένου να μη χάσει. Κι ακόμα ο λαδιάρης, ο πονηρός από την κούνια του άνθρωπος αποδέχεται και τη βρώμικη νίκη, με πλάγια μέσα.
Διαβαστε ακομα: