Πρόσεξε φάση που το ‘χουν σύστημα οι φυλλάδες, κι αυτή η ιστορία ξεκίνησε μετά τον πόλεμο. Περισσότερο από 70 χρόνια. Παραμονές του παιχνιδιού γράφουν τα άντερά τους. Θα τους νικήσουμε, θα τους ξεσκίσουμε, δεν θα τους αφήσουμε τίποτα επάνω τους.

Μία, δύο, τρείς, τέσσερις ημέρες παίζει η ελπίδα, η σιγουριά για τη νίκη. Η ομάδα χάνει, όμως. Κανένα πρόβλημα! Δεν στεκόμαστε στην αποτυχία, στον αποκλεισμό. Αυτά τα ξεχνάμε! Πάμε για άλλα. Συνεχίζουμε, δηλαδή, λες και δεν συνέβη ό,τι θλιβερό και αποτυχημένο. Για το οποίο τόσα πρωτοσέλιδα κάναμε. Πάμε για άλλα, λοιπόν. Για άλλες ντόπες ελπίδας. Βεβαιότητας. Θα κτίσουμε νέα ομάδα. Δεν κωλώνουμε.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Όχι τόσο εύκολες ερωτήσεις! Γιατί ο κόσμος θέλει μόνον νίκες! Κι όχι ήττες. Κι αν δεν υπάρχουν οι επιτυχίες, επιτόπου λανσάρουμε την αισιοδοξία για το αύριο.