Εμένα με λένε Αποδυτηριάκια και παππούς μου είναι ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο. Ο γνωστός και ως Πελέ. Και ποδοσφαιρικός μου πατέρας είναι ο Αρμάντο Ντιέγκο Μαραντόνα. Αυτοί οι δυο με μεγάλωσαν. Στον Βραζιλιάνο γκραντφάδερ και τον Αργεντινό ντάντυ οφείλω την ποδοσφαιρική μου ανατροφή.
Είναι μπάμιες και σέλινα και καρότα όσοι ασχολούνται με την προσωπική ζωή του Πελέ και του Μαραντόνα. Αν εκτέθηκαν σαν δεξιοί ή αριστεροί, συντηρητικοί ή επαναστάτες. Αδιάφορο. Αν έκαναν νταραβέρια με δικτάτορες ή δημοκράτες πολιτικούς. Αδιάφορο. Τι είπαν μπροστά στις κάμερες ή πίσω από την πλάτη του αλλουνού. Αδιάφορο.
Γράφω τούτες τις αράδες με αφορμή ότι σα σήμερα 25 Νοεμβρίου, το 2020, πέθανε ο μέγας και αξεπέραστος στην εποχή του Μαραντόνα.
Στο γήπεδο ήταν θεός, αρχηγός, δαίμονας μυθικός, στα χρόνια του ψάξε να βρεις μακράν τον δεύτερο. Ρεμάλι; Αδιάφορο. Έμπλεξε με ναρκωτικά, με μαφίες, με συμμορίες, γελοιοποίησε την έννοια του αριστερού, του αντιστασιακού, του αντικαθεστωτικού. Όλα αυτά τον έκαναν γραφικό. Αδιάφορο.
Όλα όσα είπε, όλα όσα έκανε ο Μαραντόνα ασχολούμενος με την πολιτική, τα έχω για τον καμπινέ. Όποια ανοησία του, όποιος εντυπωσιασμός του δεν μικραίνει τον πιο μεγάλο επαναστάτη της μπάλας. Η αληθινή επανάσταση είναι το ποδόσφαιρο, και κορυφαίος επαναστάτης μέσα στο γήπεδο ήταν ο Μαραντόνα.
Ο Πελέ ήταν φιλοχουντικός στην πατρίδα του. Και, κατά τον Μαραντόνα, γλύφτης της FIFA, πουλημένος στο κατεστημένο. Μου είναι αδιάφορο! Πως αλλοιώς να το πω; Ο πολιτικός που είναι υπέρ της ανατροπής, να το δείξει στην πράξη. Ο Πελέ, όπως ο Μαραντόνα, ήταν αυτό που ήταν στο γήπεδο. Το αν ήταν τσόλια εκτός ποδοσφαίρου, ξανά μανά λέω, να!!!
Διαβαστε ακομα: