Δεν κατηγορώ κανέναν. Δεν γκρινιάζω. Απλά καταγράφω την πραγματικότητα, που είναι ίδια και απαράλλαχτη κοντά στα εκατό χρόνια. Πληθυντικό χρησιμοποιώ, αν παρατήρησες. ”Είμαστε” λέω, και δεν λέω για κάποιους ”’άλλους” αέρα πατέρα στο ίδιο ρεζιλήκι. Η ευθύνη ανήκει σ’ όλους μας, στα ΜΜΕ, στα κόμματα, στα όργανα του ποδοσφαίρου και βέβαια στον κόσμο των οπαδών.
Κύριοι μαλάκες, αυτοί είμαστε και η πιο φτηνή μαγκιά είναι να μην παραδεχόμαστε ποιοι είμαστε. Αν είμασταν άλλοι, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Και επειδή οι κυβερνήσεις διακόσα χρόνια μας έχουν ταράξει στην… αλλαγή κόντρα στην αλλαγή, διότι αυτό ακριβώς γουστάρει η λυγούρικη ψυχή μας, γι’ αυτό… δεν αλλάζει τίποτα. Πολιτικά κι όχι μόνο.
Ναι, είναι φαιδρό, είναι γελοίο να ξεκινάει πρωτάθλημα και να μην έχουν ρυθμιστεί όσα έπρεπε να είχαν κανονιστεί πριν από 50 χρόνια. Βγαίνουν στο γήπεδο θεατές και ποδοσφαιριστές, διαιτητές και κάμερες και μέχρι σήμερα συζητάνε τούτο και το άλλο. Οι δε λεγόμενοι αρμόδιοι κάνουν συσκέψεις με επίσης… αρμόδιους παράγοντες για το πως θα αντιμετωπιστεί η βία.
Διαβαστε ακομα: