Μουδιασμένη εμφανίστηκε η ΑΕΚ στο γήπεδο της Δυνάμο Ζάγκρεμπ. Με συνέπεια το παιχνίδι να είναι άνισο. Από τη μια η φοβική και κακή ΑΕΚ, από την άλλη η Δυνάμο κυριαρχούσε. Ο αντικειμενικός παρατηρητής του ματς εύκολα θα πει πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους δυο αντιπάλους.
Πράγματι, η Δυνάμο τελείωσε το ημίχρονο με 1 – 0 και αν την ήθελε η μπάλα, θα την είχε στείλει τουλάχιστον μια φορά ακόμα στο πλεκτό. Κι όχι από στημένη φάση, όπως συνέβη, τελικά στο μοναδικό της τέρμα.
Τα πράγματα άλλαξαν στην επανάληψη. Όλα ήρθαν κόντρα. Άλλη εικόνα. Η ΑΕΚ έγινε πρωταγωνίστρια και η Δυνάμο, εντελώς αποπροσανατολισμένη, σχεδόν χαμένη, κυκλοφορούσε σκόρπια. Αντίθετα η ΑΕΚ με μέγα όπλο τη ψυχραιμία, και λες μια σιγουριά, άρχισε το πλέξιμο της μπλούζας που θα τύφλωνε τους γηπεδούχους.
Καμιά σχέση το δεύτερο ημίχρονο με το πρώτο. Το καθοριστικό και τελεσίδικο. Αν πει κανείς ότι η ΑΕΚ εκτέλεσε – και χωρίς να την στήσει άοπλη την Δυναμό στον τοίχο – δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Η ελληνική ομάδα αντιμετώπιζε πια, στο βήτα ημίχρονο, μια ομάδα λαβωμένη- από τι, αλήθεια – τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά.
Η διαφορά δυναμικότητας, όπως φωτογράφιζε κανείς τις δυο ομάδες πήγε περίπατο στο β’ ημίχρονο. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Θέμα εντυπώσεων! Που, όμως, τόσο εύκολα διαψεύδει τον παρατηρητή, Τον ουδέτερο θεατή. Αυτό είδαμε στο Ζάγκρεμπ. Στο ίδιο παιχνίδι δυο ομάδες με το ίδιο πρόσωπο, που όμως έδιναν διαφορετικές εντυπώσεις.
Διαβαστε ακομα: