Τον κλαίνε και με το παραπάνω τον νεαρό οπαδό όταν χάνει την ίδια την ζωή του. Δημοσιογράφοι βγάζουν τη λύπη τους και ΠΑΕ με ανακοινώσεις εκφράζουν τα δικά τους συλλυπητήρια. Με παραμύθι φούρναρης συναισθήματα ή γνήσια, το αφήνουμε αυτό, διότι όταν μιλάς για θάνατο οφείλεις την κάθε λέξη να την ζυγίζεις.
Κανένας, όμως, από τους τεθλιμμένους δακρυβρεκτές δεν λέει μια κουβέντα, για το πως έγινε το θανατικό. Δεν συνηθίζεται αυτό. Αρκεί ότι ο οπαδός πέθανε, ο πιστός της ομάδας, ο ήρωας .Τι έφταιξε, όμως;. Ο φανατικός οπαδός φταίει, η ομάδα του μήπως έχει καμία ευθύνη.
Δεν είχε την πρόθεση αρχικά να παρακολουθήσει το παιχνίδι, αλλά άλλαξε γνώμη, τελικά, και έκανε ολόκληρο ταξίδι για να δει την αγαπημένη του ομάδα.
Αν, λοιπόν, λέμε ”αν”, η ομάδα, η κάθε ομάδα, είναι εκείνη που προκαλεί τέτοια πόρωση στα όρια της αυτοκαταστροφής, τότε διά νόμου να καταργηθεί το ποδόσφαιρο. Όπως είναι απαγορευμένα τα ναρκωτικά, μάλιστα και τα ελαφρά.
Διαβαστε ακομα: