Ο πόλεμος ανάμεσα σε Μελισσανίδη και Μαρινάκη δεν έχει τέλος. Καμιά πιθανότητα να τα βρουν οι δυο τους. Άσχετο τι είναι αυτό που τους χωρίζει. Και πόσο βαρύ είναι αυτό για να το κάνουν πέρα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις καλείται ο κατάλληλος άνθρωπος να μεσολαβήσει. Αν υπάρχει κάποιος σεβαστός και από τις δυο πλευρές…Υπάρχει, βέβαια, το κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει το δύσκολο ρόλο, αλλά δεν είναι κορόιδο να μπει στη μέση να ισιώσει ό,τι δεν ισιώνει.
Έτσι είναι. Μαρινάκης και Μελισσανίδης θα είναι πάντα και μέχρι θάνατο αντίπαλοι. Διακόσες φορές να συναντηθούν, να φιληθούν στο στόμα, άκρη δεν βγαίνει. Αυτή είναι η ουσία, όχι οι διαφορές που τους χωρίζουν. Αν πράγματι υπάρχουν διαφορές, διότι δεν μπερδεύονται σε οικονομικές ή άλλες μπίζνες οι δυο τους. Μ’ άλλα λόγια το ποδόσφαιρο, και μόνο το ποδόσφαιρο τους έκανε ορκισμένους εχθρούς. Εχθρούς, όχι αντιπάλους.
Αυτό το ασόβαρο με τη γραβάτα που έβγαλε στον αέρα ο Μαρινάκης είναι σκέτο ανέκδοτο. Γραφικότητα, ακόμα κι αν είναι αληθινό. Ποια γραβάτα, εδώ τραβάνε την κόντρα των αφεντικών ΑΕΚ και Ολυμπιακού τα πιο ασήκωτα παλαμάρια στο λιμάνι του Πειραιά. Και γαμώ τα καραβόσκοινα. Ποιος ηλίθιος να τα κόψει, να μπει μπροστά για να τα φτιάξουν οι δυο τους.
Ιδανικός μεσάζων θα ήταν ο Γιώργος Σαλονίκης, αλλά πια δεν παίζει το όνομα του. Τον είχαν χρεωμένο στον Κόκκαλη, επειδή ήταν μέσα σε κάθε μπίζνα στην Ανατολική Ευρώπη του πιο σπουδαίου προέδρου του Ολυμπιακού. Του αξεπέραστου Σωκράτη Κόκκαλη. Μεγάλη μούρη στην πιάτσα ο Σαλονίκης, από τζάκι, κολεγιόπαιδο, της νύχτας, της χαρτοπαιξίας και του πεζοδρομίου. Δεν ήθελε να γίνει αντιπρόεδρος όταν από τον Κόκκαλη η ΠΑΕ πέρασε στον Μαρινάκη (φώτο, οι δυο τους).
Ο Μαρινάκης αφιέρωσε στον Σαλονίκη το πρωτάθλημα που κατέκτησε ο Ολυμπιακός το 2015-16. Στον μοσχόμαγκα Σαλονίκη. Τον λογοτιμήτη. Τον τουμπεκή. Τον αξιοσέβαστο γάβρο με ένσημα αφεντικού στο μπάσκετ, επί εποχής Γιάννη Ιωαννίδη. Όταν, λοιπόν, κι ένας Σαλονίκης στέκεται μακριά από τη φωτιά, αυτή ανάμεσα σε Μελισσανίδη και Μαρινάκη θα παραμένει πάντα φουντωμένη.
Διαβαστε ακομα: