Γι’ αυτό δεν θα πεθάνει ποτέ το ποδόσφαιρο. Επειδή δεν υπάρχει κάτι άλλο που στη θέση του μπορεί να προσφέρει μ’ ένα μονάχα παιχνίδι και μεγαλείο, και ανατροπή. Αθάνατο ποδόσφαιρο. Αιώνιο ποδόσφαιρο.
Ποιος θα τολμούσε το 2014, σα σήνερα στις 2 Μαρτίου, να προβλέψει το 3-0 του Παναθηναϊκού. Για φασίνες ήταν αυτός που θα πόνταρε σε ήττα του Ολυμπιακού, μάλιστα με τρία τεμάχια. Κλείστε τον στο τρελάδικο. Κι όμως έγινε. Πεντακάθαρα. Με τρεις γκολάρες.
Αξίζει να το θυμόμαστε εκείνο το παιχνίδι όπου ο Ολυμπιακός υπέστη ήττα συντριπτική μέσα στο Καραϊσκάκη από τον Παναθηναϊκό. Είναι μια υπόμνηση ότι και το ποδόσφαιρο έχει τον Θεό του. Και ως κανονικός και σοβαρός Θεός αυτός της μπάλας εμφανίζεται όποτε εκείνος γουστάρει και κάνει το θαύμα του. Όπως συνέβη εκείνη την ημέρα.
Τι, τελικά, συνέβη και προέκυψε το 3-0 εκτός έδρας του Παναθηναϊκού; Είπαμε. Έβαλε το χέρι του ο Θεός. Ένας είναι ο Θεός της μπάλας. Με παίκτες σαφέστατα μεγαλύτερης αξίας ο Ολυμπιακός έπαιζε λες και δεν είχε κέντρο. Οι δε πλάγιοι αμυντικοί Σαλίνο, Χολέμπας, συνεχώς κατηφόριζαν προς την περιοχή του Παναθηναϊκού, με συνέπεια τα δύο σέντερ-μπακ του Μίτσελ, του προπονητή του Ολυμπιακού, να μην είναι σε θέση να ελέγχουν τεράστιους αφύλακτους χώρους.
Δεν ήταν ομάδα ο Ολυμπιακός σ’ εκείνο το ντέρμπυ. Χωρίς συναίσθηση της κρισιμότητας του αγώνα. Μία αγωνιστική συμπεριφορά που στη συνέχεια την ξανάδαμε αρκετές φορές στον μόνιμο πρωταθλητή.
Είπαμε. Ποδόσφαιρο είναι αυτό. Όλα μέσα παίζουν. Και τα απρόβλεπτα. Τα απίθανα. Αμέσως μετά τη μεγαλύτερη νίκη της Ιστορίας του Ολυμπιακού με Μάντσεστερ, τον ξεβράκωσε στο Καραϊσκάκη ο Παναθηναϊκός. Γραμμή Μαζινώ στο Καραϊσκάκη η αμυντική του Παναθηναϊκού. Μόλις στον προηγούμενο αγώνα ο Εργοτέλης, στη Λεωφόρο(!) την έχει κάνει γιογιό την αμυντική τετράδα του Παναθηναϊκού και οι ίδιοι παίκτες δεν επέτρεπαν στον Ολυμπιακό ούτε να σκεφθεί πως θα σκοράρει.
Μίλησε η δύναμη. Η διαφορά ενέργειας που είχαν οι δύο αντίπαλοι στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Πήγε περίπατο η διαφορά δυναμικότητας. Ο Ολυμπιακός με καλύτερους παίκτες, όμως και με καμένα λάδια. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός, μια κλάση κατώτερος από τον πρωταθλητή, υπερτερούσε σε πάθος, σε αγωνιστικότητα, χαλούσε κάθε απόπειρα του Ολυμπιακού να προωθηθεί.
Ο Παναθηναϊκός, για όποιον έβλεπε μπάλα, γιγάντωνε στη διάρκεια του ντέρμπυ. Συνειδητοποίησε με… έκπληξη ότι είχε απέναντί του ένα καφενείο. Και βαρούσε με αντεπιθέσεις. Καυλωμένος. Από την πυροκαυλοσύνη τους οι φιλοξενούμενοι άφριζαν από λύσσα. Καμία σχέση με το ματς με τον Εργοτέλη, όπου οι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαιναν μπροστά και τα έβρισκαν σκούρα στην αντίπαλη οργανωμένη άμυνα. Διαφορετικά τα πράγματα με τον Ολυμπιακό, του οποίου η άμυνά του ήταν «περάστε κόσμε».
Διαβαστε ακομα: