Ήταν στημένος ο τερματοφύλακας που έφαγε τη φάβα γκολ, μάλιστα μόλις κάποια δευτερόλεπτα αφού σκόραρε η ομάδα του. Ποιος βάζει το χέρι στη φωτιά, ναι ή όχι. Κανείς δεν θα μιλήσει, ούτε καν θα σκεφτεί το στήσιμο, αν ξέρει από μπάλα.
Συμβαίνει. Το γκολ που ρούφηξε προήλθε από σουτ με κάργα φάλτσο και η μπάλα έσκασε μπροστά στον τερματοφύλακα. Ο εφιάλτης του τερματοφύλακα! Να του φύγει η μπάλα μέσα από τα χέρια. Εκατό τα εκατό ευθύνη του γκολκήπερ. Ήταν «μιλημένος», όμως; Σε καμία περίπτωση. Γιατί, τότε, έκανε τόσο χοντρό λάθος.
Είναι η πίεση από την κρισιμότητα του αγώνα. Ο παίκτης δεν αισθάνεται απελευθερωμένος στο γήπεδο. Κολλημένη η σκέψη του μην κάνει τη γκέλα. Και την κάνει ακριβώς διότι σκεπτόταν αγχωτικά μην κάνει το λάθος.
Άλλο έργο ο διαιτητής. Και ο επόπτης άλλη ιστορία. Αυτοί δεν έχουν καμία δικαιολογία για «ανθρώπινο» λάθος, όταν σκόπιμα και προκλητικά ο μεν πρώτος κάνει πως δεν είδε ένα κτηνώδες φάουλ και ο δεύτερος αγνοεί ένα διαρκείας αρκετών δευτερολέπτων οφσάιντ. Και μετά παραμύθι φούρναρης ζητάει… συγγνώμη, δεν το είδα.
Διαβαστε ακομα: