Ποια είναι η συνταγή της πετυχημένης τηλεοπτικής σειράς; Για να κρατάει το ενδιαφέρον του τηλεθεατή, αν είναι δυνατόν και ένα χρόνο, και δυο και τρία κι ακόμα περισσότερα χρόνια; Δεν είναι ταινία του σινεμά το σήριαλ, που ό,τι έχει να πει, ό,τι έχει να δείξει, θα το κάνει σε δυο ώρες.
Τα ελληνόπουλα ”μυήθηκαν” στη λογική του σήριαλ πριν 35 χρόνια με το Τόλμη και Γοητεία, όπου σε κάθε επεισόδιο όλο και κάτι καινούργιο γινόταν. Ένας νέος έρωτας γεννιόταν, ένας νέος χωρισμός, ένας νέος τσακωμός, ένα καινούργιο πρόσωπο έμπαινε στην Ιστορία, ένας αποχωρούσε γιατί σκοτώθηκε, φυλακίστηκε, εξαφανίστηκε. Τέλος πάντων σήριαλ σημαίνει μια διαρκής κινητικότητα, με τα ίδια πρόσωπα.
Με αμερικάνικου τύπου σήριαλ μοιάζει πια το πρωτάθλημα! Μετά από κάθε αγωνιστική ένα άλλο σκηνικό στη βαθμολογία. Προχθές έτσι, χθες γιουβέτσι και σήμερα κοτέτσι. Και αύριο, σίγουρο πια, κοκορέτσι. Όχι την ίδια μερίδα στο πιάτο. Σπανακόρυζο και πάλι σπανακόρυζο. Στη φώτο, από το 3 -2 του ΠΑΟΚ με τον Λεβαδειακό, προχθές Δευτέρα.
Έγιναν 20 αγωνιστικές και τίποτα δεν έχει κριθεί. Όλα είναι ανοικτά και για τους τέσσερις καμπαλέρος της κορυφής. Σήμερα τραβάει κουπί η ΑΕΚ, στη θέση του Παναθηναϊκού. Αύριο πιθανόν να σκαρφαλώσει στο κεφάλι της βαθμολογίας ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ ή ο Παναθηναίκός να χάσουν έδαφος, αλλά στη συνέχεια να ξαναβγούν στον αφρό. Γιατί, όχι; Αυτό συμβαίνει από την αρχή της σαιζόν, Νέα κατάσταση πραγμάτων από αγωνιστική σε αγωνιστική. Σκέτο σήριαλ.
Διαβαστε ακομα: