Στις βαρβάτες διοργανώσεις της μπάλας στο παραμύθι τους οι δικοί σου. Τι μεταδίδει ο απεσταλμένος μας. Σε ποιους τα λένε! Λες και είμαστε στον περασμένο αιώνα, μάλιστα τότε που οι επικοινωνίες δούλευαν με καρβουνόσκονη. Τι να τον κάνεις σήμερα στην ψηφιακή μας εποχή τον απεσταλμένο, και τον ανταποκριτή. Τίποτα δεν περιμένεις απ’ αυτούς. Τα πάντα όλα στα δείχνει η τηλεόραση. Και όσα δεν δείχνει, χαμπάρι δεν έχουν για να στα ρίξουν στη μάπα.
Άσε το άλλο. Σε πλεονεκτική θέση σε σύγκριση με τον θεατή στο γήπεδο είναι εκείνος που απλώνεται στην πολυθρόνα του. Βλέπει καλύτερα το έργο. Και άμα λάχει την καλή φάση θα τη χορτάσεις από επτά κάμερες, και σε αργή κίνηση.
Ο γηπεδάκιας, ο μέσα στο γήπεδο δεν απολαμβάνει όσα ο τηλεορασάκιας. Αν χάσει την καλή φάση, αν του ξεφύγει, δεν θα πάει να παραπονεθεί στη διεύθυνση του γηπέδου. Ο καναπεδάκιας, όμως, και ο πολυθρονάκιας τις σπέσιαλ φάσεις τις κάνουν χάζι και μια και δυο φορές σε επανάληψη..
Τα μουντιάλ και τα ευρώ είναι χάος σκέτο. Για τους απεσταλμένους των μμμε η κουβέντα. Τι να προλάβουν να δουν και να ακούσουν, για να ενημερώσουν κανάλια και σελίδες στο διαδίχτυο. Χαμένοι στο διάστημα είναι και οι έμπειροι δημοσιογράφοι, και οι πιο ικανοί. Αδύνατον να προλάβουν αυτά που τρέχουν.
Αυτό που λέγεται είδηση το κάθε μέσο την έχει στο πιάτο, την ίδια στιγμή. Και στο τζάμπα όλα τα μμε. Έτοιμο πράμα. Από εκεί και πέρα αυτό που αξίζει είναι η άποψη. Η προσωπική γνώμη του επαγγελματία, που για να μας την πει δεν χρειάζεται να φύγει από το γραφείο του, να καβαλήσει βουνά και ωκεανούς, προκειμένου να βρίσκεται παραμύθι φούρναρης στην καρδιά των γεγονότων.
Διαβαστε ακομα: