Γιατί παίζεις στοίχημα; Αν λες για να κερδίσω, για τι άλλο άλλωστε, τότε θα σου πω ότι δεν έχεις συνείδηση της στοιχηματικής σου επιχείρησης. Μην πω το άλλο, το πιο βαρύ. Ότι δεν γνωρίζεις ποιος ακριβώς είσαι. Μιλάμε πολύ σοβαρά. Που σημαίνει πως αν πλησιάσεις με αλήθεια τον τζογαδόρικο εαυτό σου, τότε θα φωτίσεις και πράγματα απόκρυφα μέχρι σήμερα σχετικά με τον χαρακτήρα σου.
Επειδή, λοιπόν, το πιθανότερο να μην ξέρεις εσύ γιατί παίζεις, θα στο πει ο αποδυτηριάκιας. Ένα κατ΄ αρχήν στοιχείο που σε προκαλεί είναι το άγνωστο του παιχνιδιού. Ναι, κύριε. Σε τραβάει κι αυτό, ότι δεν γνωρίζεις τι πρόκειται να συμβεί, δηλαδή. Παίζεις και δεν είσαι σε θέση εκ των προτέρων να γνωρίζεις αν θα κερδίσεις, αν θα χάσεις, αν θα συμβεί εκείνο και το άλλο. Ακόμα και για το στάνταρ μπετόν δεν μπορεί να είσαι σίγουρος ότι θα επιβεβαιωθεί. Αυτό είναι το ένα. Η πρόκληση του άγνωστου στον τζόγο που σε κάποιο βαθμό σε μαγνητίζει.
Αφήνουμε τη μαγεία του παιχνιδιού και πάμε στο άλλο. Παίζεις και για να κοντράρεις. Όπως στο λέω. Να έρθεις στην κόντρα με τον εαυτό σου, με τον μπουκ, με την ομάδα που δεν ποντάρεις σ’ αυτήν. Στην αρχέγονη φύση του δίποδου έπαιζε η αντιπαλότητα, δεν αναφέρομαι στην εχθρότητα, αλλά στην όποια διεκδίκηση απ’ άλλον.
Αυτή είναι η φτιάξη σου η ανθρώπινη. Έτσι είσαι φτιαγμένος να θέλεις αντίπαλο. Κάποιον απέναντί σου. Με την ευκαιρία, έρχεται στη σκέψη και τούτο: Γιατί κάποιος γίνεται οπαδός; Όχι, βέβαια, επειδή αγαπάει την ομάδα του. Έλα! Μην ακούω κουταμάρες. Αυτά δεν περνάνε στον αποδυτηριάκια.
Ακουμπάει ο άλλος σε μία ομάδα για να βγάλει μέσω αυτής την αντιπαλότητά του απέναντι σε μία άλλη ομάδα. Και ο οπαδισμός του τρέφει την αντιπαλότητα και απέναντι στη διαιτησία, στο κατεστημένο, στο κράτος, οπουδήποτε.
Κόψε φάτσες. Θαρρείς ότι αυτές οι ελεεινές φάτσες γάβρων και βάζελων, αεκτζήδων και παοκτσήδων ότι είναι ψυχές ρομαντικές, ικανές να αγαπήσουν; Ούτε την ομάδα τους αγαπούν. Γιατί το λες αυτό, αποδυτηριάκια;
Δεν κατάλαβα. Τι έχει η ομαδάρα τους για να την αγαπήσουν. Για να τους κερδίσει συναισθηματικά. Είπαμε. Κάποιοι δεν είναι ικανοί να αγαπήσουν ούτε το ποδόσφαιρο, ούτε την ομάδα τους. Γίνονται οπαδοί διότι έχουν την εσώτερη ανάγκη να βρίζουν, να ασχημονούν, να ικανοποιούν το δηλητήριο της αντιπαλότητας που κυκλοφορεί στα υγρά τους.
Επανέρχομαι. Αν έχεις καθαρό μυαλό τότε στον τζόγο ανακαλύπτεις και τον εαυτό σου. Τον γνωρίζεις πολύ καλύτερα. Ναι, πάνω στο παιχνίδι δεν κρύβεται το αληθινό σου Εγώ, αρκεί εσύ να αντέχεις να το αντικρύσεις κατάφατσα. Τα ξαναλέμε.
Διαβαστε ακομα: