Κέρδισε, τελικά, και την Ουκρανία η Ελλάδα στο ευρωμπάσκετ και με την τέταρτη σερί νίκη εξασφάλισε την πρωτιά στον όμιλο. Ε, δεν θα κέρδιζε η Ελλαδάρα ομαδάρα, που οι μπουκ την παίζουν φαβορί για την κούπα της διοργάνωσης; Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και η αποτυχία ακόμα και της καλύτερης ομάδας.
Εντάξει, συμβαίνει η έκπληξη στο γήπεδο, αλλά να την πατήσει η εθνική με Αντετοκούνμπο κόντρα στην… Ουκρανία. Αυτοί έχουν πόλεμο, θέλουν και μπάσκετ; Να διακριθούν στον αθλητισμό, αντί να την πέσουν στους Ρώσους εισβολείς και να τους κομματιάσουν; Τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Κανένας πόλεμος δεν σταματάει τη ζωή. Ο πόλεμος πόλεμος, αλλά και η καθημερινότητα σ’ ένα όσο γίνεται επιθυμητό βαθμό καθημερινότητα. Θα φάει ο κόσμος και θα πιει, θα κοιμηθεί και θα συνουσιαστεί. Θα πάει στο γήπεδο, στο σχολείο, στην εκκλησία, στη δουλειά. Θα κάνει ό,τι έκανε κάθε μέρα.
Το 1999 το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε για περισσότερο από διόμισυ μήνες την Σερβία, αλλά οι Σέρβοι συνέχιζαν να κάνουν τη ζωή τους. Τα καταφύγια ήταν απαραίτητα, αλλά και η ανάγκη να… διασκεδάσουν. Δεν έκλεισαν τα νυχτάδικα, και τα διάφορα ορθάδικα, κωλάδικα και σία. Οι ΗΠΑ επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον ήθελαν να ξεπατώσουν τη διαλυμένη Γιουγκοσλαβία, αλλά ο κοσμάκης πήγαινε στα μπαρ και στα γήπεδα, κάθε μέρα.
Πόλεμος στην Ουκρανία, και μόνο προδοσία και έλλειψη πατριωτισμού δεν είναι το ότι οι Ουκρανοί, χωρίς να σταματούν να αντιστέκονται στον εχθρό, με την ενασχόληση τους και στον αθλητισμό δίνουν το μήνυμα, πως δεν εγκαταλείπουν τη ζωή που είχαν. Δεν έχουν κωλώσει, παρά την πίεση της ισχυρότερης στρατιωτικής δύναμης του εχθρού.
Διαβαστε ακομα: