Παραμυθάκι ότι χρειάζεται χρόνο η δουλειά προκειμένου μια ΠΑΕ να βρει και να καταλήξει στον νέο προπονητή. Να, που ο Ολυμπιακός για μια αφορά ακόμα απόδειξε ότι η επιλογή γίνεται κσι στο πιτς φυτίλι. Πριν ακόμα σουτάρουμε αυτόν που έχουμε, ήδη κλείσαμε τον καινούργιο.

Γνωστό, αλλά αξίζει με την ευκαιρία να το επαναλάβουμε. Μετά το αφεντικό, δηλαδή τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, το Νο 1 άτομο στην ομάδα είναι ο προπονητής. Ποιος το Νο 3; Δεν υπάρχει. Το κουμάντο το έχουν αυτοί οι δυο. Ο μεγαλομέτοχος και ο προπονητής. Άρα, ο Μαρινάκης και ο κάθε Μαρινάκης, πριν αποφασίσει να παραδώσει τα αποδυτήρια στον μάστορα της δουλειάς, αυτονόητο θέλει να ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Με τι σόι άνθρωπο θα μπλέξει.

Μέχρι χθες ήταν ο Μαρτίνς (φώτο). Πάει αυτός… Έτσι είναι η ζωή… , το λέει και το τραγούδι. Έφαγε την καρπαζιά αυτός που θεωρούνταν πως για πολλά χρόνια θα καθόνταν ακόμα στον πάγκο του Ολυμπιακού. Και τον αντικαθιστά ο κατά 13 χρόνια νεώτερος του Κάρλος Κορμπεράν. Ισπανός χωρίς βιογραφικό. Δεν είναι όνομα ο Κορμπεράν, δηλαδή.

Που τον βρήκανε τόσο γρήγορα τον Κορμπεράν, πρώην τερματοφύλακα. Ήταν άνεργος; Όχι. Φτιάξανε λίστα αναζήτησης των κατάλληλων και ο κλήρος έπεσε στον Ισπανό. Δεν τον πέτυχαν σε site γνωριμιών. Έπεσε η σχετική αξιολόγηση και τελικά προτιμήθηκε αυτός. Άτυχος! Υποχρεωμένος να ξεκινήσει από το μηδέν. Φτου κι από την αρχή. Δεν έχει άλλη επιλογή. Έναν άλλον Ολυμπιακό θα παρουσιάσει. Μικρή σχέση θα έχει με την ομάδα που έκανε παιχνίδι ο Μαρτίνς.