Το 2004 η Ελλάδα σήκωσε την κούπα της Ευρώπης. Απίστευτο. Μια μικρή χώρα, μάλιστα χωρίς παρελθόν διεθνών επιτυχιών στο ποδόσφαιρο. Προηγήθηκε ένα άλλο παραμύθι ποδοσφαιρικής φαντασίας, με νικήτρια στην ίδια διοργάνωση μια άλλη χώρα, πιο μικρή από την Ελλάδα. Η Δανία έχει πληθυσμό λιγότερο από έξι εκατομμύρια και σε έκταση είναι το ένα τρίτο της Ελλάδος.
Στο ευρώ του 1992 τα παιχνίδια της τελικής φάσης είναι στην Σουηδία. Η Δανία έχει αποκλειστεί. Από εδώ ξεκινάει το παραμύθι της χώρας που ανέδειξε τον μέγιστο παραμυθά, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805- 1875). Λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία η UEFA αποκλείει την εθνική ομάδα της, η οποία θεωρούνταν ένα από τα φαβορί. Και στη θέση της Γιουγκοσλαβίας προκρίνεται η Δανία.
Ποια Δανία! Ομάδα τρίτου επιπέδου, άσε ότι οι Δανοί διεθνείς βρίσκονται στις παραλίες με τα αντηλιακά και παίζουν στη θάλασσα με τα παιδιά τους. Πρώτο παιχνίδι 0 – 0 με την Αγγλία και δεύτερο ήττα 1-0 από την Σουηδία. Ποια Δανία! Φαβορί να αποκλειστεί στη συνέχεια.
Ο χαφ Κιμ Βίλφορντ φεύγει από το ξενοδοχείο να κάνει παρέα στα τελευταία της 7χρονης κόρης του Λίνε, χτυπημένης από λευχαιμία. Από το νοσοκομείο πατέρας και ετοιμοθάνατη κόρη βλέπουν από την τηλεόραση το τρίτο ματς, με την Γαλλία. Κερδίζει η Δανία και η Λίνε ζητάει από τον μπαμπά της να επιστρέψει στην εθνική και να της φέρει το κύπελλο! Έτσι έγινε…
Οι Δανοί αποκλείουν στον ημιτελικό την Ολλανδία στα πέναλτυ (5 – 4) και κερδίζουν 2 – 0 στον τελικό την Γερμανία. Με τη χαρά του θριάμβου η Λίνε πέθανε έξι εβδομάδες αργότερα.
Η UEFA ανακηρύσσει προπονητή της χρονιάς για την Ευρώπη τον Ρίτσαρντ Μέλορ Νίλσεν, τεχνικό της εθνικής Δανίας. Όχι, δεν είναι ο καλύτερος προπονητής για την… Δανία λένε οι συμπατριώτες του, που ποτέ δεν τον είχαν συμπαθήσει. Μ’ αυτόν τον καημό πέθανε στα 77 του ο Νίλσεν το 2014, αφού μετά τον άθλο της Δανίας να πάρει το ευρώ του 1992 (φώτο) δούλεψε στην Φινλανδία και το Ισραήλ, όχι στην πατρίδα του. ”Ο δάσκαλος μου ήσουνα… ”, μ’ αυτή την ατάκα αποχαιρέτησε τον Ρίτσαρντ Νίλσεν ο τερματοφύλακας της πρωταθλήτριας Ευρώπης το 1992 Πέτερ Σμάιχελ.
Διαβαστε ακομα: