Τι πουλάει το αγγλικό πρωτάθλημα; Εδώ είμαστε. Την ομορφιά του ποδοσφαίρου. Αυτό είναι το πρότζεκτ. Και για να μην παραξηγιόμαστε, και για να μιλάμε την ίδια γλώσσα, ξεκαθαρίζουμε ότι ομορφιά του ποδοσφαίρου δεν είναι η έκπληξη. Το αποτέλεσμα που εντυπωσιάζει. Που δεν αναμένεται. Που η μικρή ομάδα κερδίζει την πιο δυνατή. Που η αδύναμη ομάδα κάνει ζημιά στη μεγάλη ομάδα. Της στερεί τον τίτλο, την έξοδο στην Ευρώπη.
Για δεκαετίες αυτό ήταν το παραμύθι. Ότι στο ποδόσφαιρο έχει τύχη και ο μικρός. Ότι σ΄ένα παιχνίδι όλα γίνονται.Και το πιο απίθανο. Το έξω από τη φαντασία και τη λογική. Γράψε λάθος! Ότι αυτό είναι το μεγαλείο κι αυτή είναι η μαγεία της μπάλας, το απόλυτα απρόβλεπτο. Γράψε λάθος!
Όποιος έχει κολλήσει σ’ αυτά, τότε έχει μείνει στάσιμος. Πίσω. Πολύ πίσω. Η ομορφιά του ποδοσφαίρου είναι η αλήθεια του Κολοσσαίου. Το γήπεδο της αρχαίας Ρώμης. Εκεί που πάλευαν άνθρωποι μεταξύ τους μέχρι θάνατο. Εκεί όπου οι άνθρωποι αντιμέτωπιζαν άγρια θηρία της ζούγκλας.
Το ίδιο, ακριβώς το ίδιο θέλει ο καθένας που παρακολουθεί σήμερα ποδόσφαιρο, οπαδός ή όχι ομάδας. Να αγωνίζονται και να τα δίνουν όλα οι ποδοσφαιριστές στην αρένα, όπως οι αρματοδρόμοι της αρχαίας εποχής έτρεχαν σα σκυλιά μανιασμένα.
Αυτό πουλάει το αγγλικό ποδόσφαιρο. Το τρέξιμο και το πάθος και στα 90 λεπτά της αρματοδρομίας. Όσο αντέξουν οι μονομάχοι στο αμφιθέατρο του Κολοσσαίου. Αγγλικό ποδόσφαιρο σημαίνει ότι ο θεατής και ο τηλεθεατής θέλει από τους παίκτες να αδειάζουν τα ρεζερβουάρ τους από δυνάμεις. Να τελειώνουν το ματς και να μην είναι σε θέση να περπατήσουν. Αυτό είναι το καλύτερο.
Το αγγλικό πρωτάθλημα έστειλε στον διάολο τη νίκη. Οι ομάδες δεν παίζουν για να ικανοποιήσουν μόνο τον οπαδό. Για το όποιο αποτέλεσμα θα γραφτεί στον φωτεινό πίνακα. Πελάτης του μαγαζιού – και μαγαζί είναι το πρωτάθλημα, όχι η ομάδα, η κάθε ομάδα, ας έχει εκατομμύρια οπαδούς – είναι ο θεατής και ο τηλεθεατής σ’ όλο τον πλανήτη.
Διαβαστε ακομα: