Είναι ένα ξεχωριστό παιχνίδι ο τελικός κυπέλλου. Έχει το δικό του μαγνητισμό, ένα χαρακτήρα πέραν του γιορταστικού αγώνα. Αυτού που γίνεται κάθε χρόνο μια φορά. Σε προδιαθέτει ο τελικός, ανεξάρτητα ποιοι είναι οι αντίπαλοι. Ότι θα παρακολουθήσουμε ένα ποδόσφαιρο διαφορετικό.
Ο τελικός είναι ο τελικός. Υπεράνω των δυο ομάδων. Ο ίδιος ο αγώνας αξίζει, περισσότερο από το brand των φιναλίστ. Όποιοι κι αν είναι αυτοί.
Ο τελικός είναι ο τελικός. Αυτόν περιμένουμε να δούμε απόψε στις οκτώ. Και περιμένουμε από τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό να υπηρετήσουν τη σημασία της συνάντησης, τη μοναδικότητα της.
Ο ένας θα κερδίσει. Ο άλλος θα χάσει. Δίκαια ή όχι. Τυχερά ή όχι. Τα έχει αυτά η μπάλα.
Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε δυο πραγματάκια. Πρώτον, αν θα φάμε στη μάπα ποδόσφαιρο ανάξιο του τλικού. Δεύτερον, αν θα παίξουν οι αθλιότητες της εξέδρας. Υπ’ όψιν ότι μετά από 44 χρόνια επανήλθαν οι ξένοι ρέφερυ στο ντόπιο ποδόσφαιρο στον τελικό κυπέλλου το 2018, πάλι στο ΟΑΚΑ. Επειδή αντίπαλοι ήταν ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, που είχαν βρεθεί απέναντι και στον τελικό του Βόλου, τον προηγούμενο χρόνο κι είχαν γίνει τα όργια των οργίων στις εξέδρες (φώτο)..
Διαβαστε ακομα: