Το παιχνίδι ήταν καλό, όχι ακριβώς ποιοτικό, αλλά είχε ενδιαφέρον διότι ήταν ανοιχτό και κρατούσε την… αγωνία του αποτελέσματος. Μέχρι να σφυρίξει για τελευταία φορά ο διαιτητής δεν ήξερε κανείς ποια ομάδα θα χάσει, ποια θα κερδίσει. Το πιθανότερο, όταν το σκορ έγινε 1 – 1, στα τελειώματα του ημιχρόνου, να τελείωνε ισόπαλο, διότι τόσο η ΑΕΚ, όσο και ο Παναθηναϊκός έδειχναν ανίκανοι να πάρουν το τρίποντο.
Κι αυτή η ανικανότητα και των δυο αντιπάλων πήγαινε το ματς στο χώρο του άγνωστου. Ο μεν Παναθηναϊκός είχε κάτσει, είχε επιτρέψει την κατοχή στον αντίπαλο, σε μεγάλα διαστήματα. Η δε ΑΕΚ δεν κατάφερε να φτιάξει ευκαιρίες και στο διάστημα που είχε τον ”έλεγχο” του αγώνα.
Χαμένη και η ΑΕΚ. Ήττα είναι η ισοπαλία. Η αδυναμία να κερδίσει, δηλαδή. Πότε θα το καταφέρει; Και με ποιον; Με τον Ολυμπιακό, με τον ΠΑΟΚ; Για να κερδίσει η ΑΕΚ χρειάζεται να παίζει γρήγορο και αιφνιδιαστικό ποδόσφαιρο, όχι το αργό, το στάσιμο, το προβλέψιμο που συνηθίζει. Χθες ισοφάρισε 1-1 με πέναλτυ και κακή εκτέλεση του Αραμπάτ.
Βελτίωση πραγματική για την ΑΕΚ είναι να παράγει ποδόσφαιρο. Να αναπτύσσεται και να δημιουργεί η ίδια ευκαιρίες. Όχι να τις βρίσκει στο δρόμο διότι ο αντίπαλος είναι μέτριος και στο φινάλε να μην τις αξιοποιεί.
Διαβαστε ακομα: