Συγγνώμην, αλλά πάλι θα έρθω κόντρα στην πλειοψηφία. Στη σιωπηλή πλειοψηφία που την καλούν να χαρεί επειδή ένας Έλληνας πέτυχε νίκη διεθνή. Όχι, δεν θα πάρω, και με το παρδόν, μένω στην απ’ έξω. Σκοτίστηκα αν με πουν ανθέλληνα γι’ αυτό το λόγο ή εχθρό του αθλητισμού.
Παραμένω αδιάφορος για τη νίκη ή τη διεθνή διάκριση της Μαρίας Σάκκαρη. Στο τένις, ε; Τουλάχιστον σουρεαλιστικό είναι να ασχολούνται μμε και κόσμος μ’ ένα παιχνίδι, λέω για το τένις, το οποίο δεν γνωρίζουν. Και δεν εννοούν επίσης το πακέτο προετοιμασίας της κάθε Σάκκαρη προκειμένου να διατηρείται στα αγωνιστικά της επίπεδα.
Ο κόσμος ενδιαφέρεται μονάχα για τη νίκη. Της κάθε Σάκκαρη και του κάθε Τσιτσιπά. Καλά κάνει ο κόσμος. Όπως τη βρίσκει. Ε, λοιπόν, εγώ δεν τη βρίσκω αν κάποιος Έλληνας κερδίσει ή χάσει. Δεν θα πανηγυρίσω, δεν θα πέσω σε κατάθλιψη.
Θεωρώ προσωπική του αθλητή, και μόνο προσωπική, επιτυχία και αποτυχία τη διεθνή νίκη, τη διεθνή ήττα. Η Σάκκαρη, και χίλια μπράβο στο κορίτσι, για πάρτη της, όχι για μένα, έφτιαξε αυτό το σιδερένιο κορμί.
Διαβαστε ακομα: