Αυτά τα κάνει μόνο η ΑΕΚ. Να χάνει δικά της παιχνίδια. Και να τα χάνει στα ίσα και χωρίς… δικαιολογίες. Επειδή εκείνη δίνει δικαιώματα στον αντίπαλο. Αυτό που συνέβη χθες στο ΟΑΚΑ μόνο έκπληξη δεν είναι για όσους έχουν διαβάσει αγωνιστικά την ΑΕΚ. Δεν είναι, δηλαδή, πρώτη φορά που η ΑΕΚ προηγείται και δεν είναι ικανή να κρατήσει το αποτέλεσμα. Με αντίπαλο, μάλιστα, υποτίθεται κατώτερο της.
Στο ματς του πρώτου γύρου προηγήθηκε 3-0 στο Ηράκλειο του ΟΦΗ και το τελείωσε 3-3. Τότε αποφασίστηκε να αντικατασταθεί ο Σέρβος προπονητής Μιλόγεβιτς. Και στη Ριζούπολη το 0-1 της το γύρισε, αν είναι δυνατόν, ο Απόλλων σε 2-1, πριν τελειώσει το έργο σε 2-2.
Η ΑΕΚ χθες δεν άξιζε τη νίκη. Ούτε την ισοπαλία άξιζε. Όταν δέχθηκε το 2-1 από τον ΟΦΗ, τότε παρουσίασε το αληθινό της πρόσωπο. Της ομάδας που δεν πιστεύει. Που περισσότερο περιμένει να φυσήξει βοριάς και να παρασύρει τον αντίπαλό, παρά η ίδια να πιάσει από τα κέρατα τον ταύρο, ακόμα και αν βρεθεί στην αρένα απέναντι μιας γίδας.
Ανοίγει το σκορ ενωρίς η ΑΕΚ, στο τέταρτο, και πάει στα αποδυτήρια στο ημίχρονο με 1-1. Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς συνέβη:
Πέντε, αριθμός 5, απανωτές προσωπικές κόντρες χάνουν οι παίκτες της ΑΕΚ, τη μια καπάκι μετά την άλλη και,τελικά, τους κάνει το γκολ ο ”κρύος” ακόμα, μόλις πριν λίγα λεπτά μπήκε στον αγώνα, ο σκόρερ του 1-2. Μετά; Τι ακολούθησε μετά το 60 που ο ΟΦΗ πήρε το επάνω χέρι στο σκορ; Δεν υπήρχε στο γήπεδο η ΑΕΚ. Η δεύτερη της βαθμολογίας δεν αντέδρασε. Ο ΟΦΗ πρωταγωνίστησε και μετά το 1-2, για όποιον βλέπει τόπι. Η ΑΕΚ ήταν ακίνδυνη και φλύαρη έξω από την περιοχή του ΟΦΗ.
Χάθηκε το πέναλτυ και το 2-2, γιατί; Δεν θέλει ερώτημα. Όπως όλοι οι παίκτες δεν είχαν ψυχολογία αληθινής ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό, έτσι και ο εκτελεστής του πέναλτυ δεν πίστευε πως θα νικήσει τον τερματοφύλακα.
Διαβαστε ακομα: