Ξενητευόταν ο πατριώτης τα παλιά χρόνια, στην Αμερική ή στην Αυστραλία και τον Καναδά και μετά από χρόνια πολλά επέστρεφε στο χωριό του να πεθάνει. Στα χώματα που γεννήθηκε και μεγάλωσε να ζήσει όσα χρόνια του απομένουν. Με κομπόδεμα, με δολάρια στην άκρη που έχυσε αίμα για να τα βγάλει.
Πολυπαιγμένη στους αιώνες η ιστορία του φτωχού που κάνει την τύχη του με την αξία του, βέβαια, και τον κόπο του, αφού είναι υποχρεωμένος να μεταναστεύσει. Στην περίπτωση του ποδοσφαιριστή δεν είναι μόνο η οικονομική ανάγκη που τον κάνει να αλλάξει τόπο. Είναι και η καταξίωση η επαγγελματική. Η δικαίωση η επαγγελματική.
Ο 1 μ. και 89 Κώστας Μανωλάς ξεκίνησε το ποδόσφαιρο πριν 13 χρόνια στον Θρασύμβουλο Φυλής, σε ομάδα εκτός κόλπου. Εκτός πιάτσας. Όσο σπουδαίος να είναι κανείς, καριέρα ξεχωριστή δεν κάνει σε ομάδα σαν τον Θρασύμβουλο.
Πέτυχε 100% στη ζωή του ο Κώστας Μανωλάς. Ξεπέρασε και το βαρύ όνομα του θείου του, του Στέλιου. Από την ΑΕΚ το 2009 πήγε μετά από τρία χρόνια στον Ολυμπιακό. Τα πρώτα καλά λεφτά στον τραπεζικό λογαριασμό του.
Το 2014, δύο σαιζόν μετά τον Ολυμπιακό, γεμίζει το σακούλι του, με τη μετακίνηση στην Ρόμα, πέρα από το νταραβέρι σε εκατομμύρια ανάμεσα στις δυο εταιρείες, την ελληνική και την ιταλική.
Πέντε χρόνια στην Ρόμα και το 2019 μια ακόμα μεταγραφή λουσάτη και παντελονάτη για τον Μανωλά, αυτή τη φορά στη Νάπολι. Στα 30 του μόνο ακόμα ο Μανωλάς έκανε μια ακόμα μεταγραφή, αυτό έχει σημασία, όχι ότι… επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Και επανήλθε στην Ελλάδα για να παίξει μπάλα ως εργαζόμενος, όχι ως υποψήφιος συνταξιούχος.
Διαβαστε ακομα: