Έκπληξη. Η εθνική ομάδα στο κρίσιμο παιχνίδι κόντρα στην Σουηδία ήταν πολύ καλή. Πολύ καλύτερη απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Ήταν η καλύτερη εθνική τα τελευταία χρόνια. Κι όμως έχασε δίκαια από τους γηπεδούχους που παρουσίασαν τη χειρότερη Σουηδία. Συμβαίνουν αυτά.

Συμβαίνουν όταν η με διαφορά ανώτερη στο άλφα ημίχρονο Ελλάδα, ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων, δεν αξιοποίησε τον… αέρα που πήρε στο ματς. Πράγματι η Ελλάδα είχε τον πρώτο και το μοναδικό λόγο στο ημίχρονο και γι αυτό έφτασε πολύ κοντά να σκοράρει. Δυο δοκάρια είχε. Και επτά τελικές.

Η Σουηδία ήταν χώμα. Δεν έπαιζε για το ”Χ”. Για τίποτα δεν έπαιζε. Χαμένη ήταν στο γήπεδο. Κάθε άλλο παρά απειλητική. Ήταν αντίπαλος εντελώς ξεκούρδιστος. Έκανε ένα, μόνο ένα σουτ στο ημίχρονο, στο 26. Κι όμως της γύρισε η δουλειά στο βήτα ημίχρονο κι έφτασε εύκολα το 2-0. Με πέναλτυ και μια γκάφα της ελληνικής άμυνας.

Πολύ καλά στάθηκε η ελληνική ομάδα διότι σε ματς αιχμής εκτός έδρας ήταν ακομπλεξάριστη, απαιτητική και άνετα είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Επειδή, όμως, δεν είναι ομάδα υψηλού επιπέδου κατέληξε το μοιραίο θύμα. Έχασε αφού μετά το 1-0 αποσυντονίστηκε. Σα να της τράβηξαν την ζώνη στη μέση και της έφυγε το παντελόνι που φορούσε.