Χαμένα λόγια ό,τι και να λένε αυτοί που… λένε για το παρόν και το μέλλον της εθνικής ομάδος όταν αυτή δεν μπορεί να κερδίσει το… Κόσοβο. Όταν δεν μπορεί αυτή η… εθνική να παίξει μπάλα. Να την βλέπεις ένα μάτσο χάλια. Να δίνει μια παράσταση παρωδίας ποδοσφαίρου για τα κλάματα. Τι να πεις! Το βουλώνεις και δεν λες τίποτα.

Έχει κάποιο νόημα να λές κάτι, οτιδήποτε είναι αυτό. Έχει κάποια αξία, κάποια σημασία να γράψει κάτι ο επαγγελματίας, να το πει και με τίτλους σε πρωτοσέλιδα. Η περίπτωση της εθνικής είναι μια σκέτη κοροϊδία. Μια απάτη καθαρή. Πρώτον δεν είναι ομάδα. Ανίκανη να δώσει την εντύπωση ότι είναι προϊόν δουλειάς, προετοιμασίας, προπόνησης. Τίποτα.

Ποιο Κόσοβο; Ένα πειρατικό κράτος που με αλβανικό τσαμπουκά ξέκοψε από την Σερβία κι αμέσως ευλογήθηκε από τις σεσημασμένες χώρες της δύσης, και πορεύεται με την επιτηρηση του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ. Δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο η Ελλάδα, όπως το Ισραήλ, με την Ρωσία και την Κίνα. Υποτίθεται πως ελπίζει σε πρόκριση στο μουντιάλ η Ελλάδα με προπονητή κάποιον απίθανο Ολλάνδό, και παρουσιάζει εικόνα της πλάκας, μάλιστα όταν αντιμετωπίζει το… Κόσοβο, το 13 φορές μικρότερο από την Ελλάδα και με πληθυσμό λιγώτερο από δυο εκατομμύρια.

Τουλάχιστον θα σταματήσουν οι ειδικοί της πιάτσας να μας τα ζαλίζουν με το όνειρο της πρόκρισης. Με το πλάνο της ανανέωσης, της αναγέννησης, της αναδάσωσης της εθνικής. Μ’ αυτήν την ομάδα κλείνεις το στόμα και κάθεσαι σπιτάκι σου. Και πολύ σου είναι.