Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Όλα γίνονται, ρε, τα πιο απίθανα και τα πιο τρελά, αρκεί να πέσεις στην περίπτωση. Για 49 χρόνια, όχι και 50 διότι είναι πολλά, το κλειστό του ΟΑΚΑ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Με νοίκι 500 ευρώ το μήνα, όχι 550 διότι είναι πολλά τόσα λεφτά. Όσα χρειάζεται να πληρώσει το γκραν ρεστωράν με την σύζυγο στη βραδυνή έξοδο, και με διαλεχτό φιλέτο στο πιάτο.
Καθαρές δουλειές. Χοντρές, αλλά είπαμε είναι να πέσεις στην περιπτωσάρα. Και ποιος, παρακαλώ, καθάρισε- το πράμα βέβαια είναι ακόμα στο σπρώξιμο- να στεγαστεί ο μπασκετικός Παναθηναϊκός στο κρατικό ΟΑΚΑ (φώτο); Ο Αλαφούζος! Μη λησμονούμε το παραμύθι ότι ο σύλλογος δεν είναι μόνο μεγάλος, είναι και… ενιαίος.
Τι μπάσκετ, τι ποδόσφαιρο και σκάκι και τάβλι. Όταν οι αθλητές φοράνε τη φανέλα με το τριφύλλι είναι Παναθηναϊκός. Ανεξάρτητα ποιος κουμαντάρει τη διοίκηση του βόλευ ή του πόλο, του τμήματος πυγμαχίας ή ποδοσφαίρου.
Εικοσπέντε χρόνια χρησιμοποιεί για έδρα η ανώνυμη εταιρεία του μπάσκετ το κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Γιατί, όμως, να συνεχίζεται το καθεστώς της ενοικίασης; Στο φινάλε, άμα κλείσει η δουλειά, το κράτος θα παίρνει το 30% από την… αξιοποίηση του χώρου από τον ενοικιαστή. Από την άλλη το πράμα στο Βοτανικό είναι θερινής νυχτός όνειρο. Ύστερα δεν συμφέρει το κράτος να το παίζει ενοικιαστής. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Πάρτο, κύριε Δημητράκη, γιατί κάποια παλιόπαιδα του ερασιτέχνη λένε τα δικά τους περίεργα, να ησυχάσουμε και από τα χουλιγκάνια.
Ρε, τον φουκαρά τον Αλαφούζο! Αντί με τα φράγκα του να λειτουργεί επιθετικά, δημιουργικά στο ποδόσφαιρο, είναι ζορισμένος στην άμυνα, πως θα προλάβει καταστάσεις, διότι όπως και να το κάνουμε ο καναλάρχης με τον τρόπο που διοικεί έχει τις πολύ αδύνατα σημεία του.
Όποιος δεν πιάνει τα αυτονόητα, ας κάνει τον κόπο να ξαναδιαβάσει τις αράδες.
Διαβαστε ακομα: