Μπράβο στον λεβέντη τον Αντετοκούνμπο. Χίλια μπράβο και λίγα είναι γι’ αυτό που κατάφερε. Επίτευγμα ιστορικό. Μυθικό. Πήρε πρωτάθλημα με τους MIlwaukee Bucks, όχι με κλαμπ του κατεστημένου στο NBA, και ποιος, παρακαλώ; Μόλις λίγα χρόνια πριν άγνωστος παικτάκος σε ομάδα τριτοκλασάτη στην Ελλάδα. Ένας φτωχόπαιδο, όχι επώνυμου αμερικάνικου πανεπιστημίου. Ο πρόσφυγας, ο μετανάστης, παιδί πολυμελούς οικογένειας από τη Νιγηρία, που την έβγαζε και δεν την έβγαζε στα Σεπόλια. Αγόρι ανήλικο στα Φανάρια του δρόμου.
Υποκλίνεσαι.
Το πιο σημαντικό. Η σεμνότητα του Αντετοκούνμπο. Δεν την έχασε ποτέ. Τιμή και καμάρι των γιονιών του, της μάνας του και του μακαρίτη πατέρα, μυθιστορηματικού, αλλά αληθινού ήρωα ζωής.
Και πλάκωσαν οι… πανηγυρισμοί στην Ελλάδα για τον Γιάνναρο. Τον πλανητάρχη Γιάννη. Τον νέο βασιλιά του ΝΒΑ. Το έγραψε στην ανάρτηση του, αμέσως με τη λήξη του παιχνιδιού και ο πρωθυπουργός: ”Πανηγυρίζουν όλοι οι Έλληνες”.
Αν, δηλαδή, δεν έπαιρναν το πρωτάθλημα οι Μιλγουώκυ, οι Έλληνες θα τα είχαν βάψει μαύρα; Κάντε τη δουλειά σας, ρε. Και δεν απευθύνομαι στους Μητσοτάκηδες. Κι εγώ αν ήμουν πρωθυπουργός ή αρχηγός κόμματος, το ίδιο παραμύθι θα πούλαγα. Ό,τι θέλει η πελατεία. Δεν χαλάω χατήρι του γίγαντα λαού.
Κάντε τη δουλειά σας, ρε. Όπως ο Αντετοκούνμπο κάνει τη δική του δουλειά.
Με την ευκαιρία. Στέκομαι στην ανάρτηση του 87χρονου Bill Russell, του θρυλικού μαύρου βέβαια μπασκετμπωλίστα, του οποίου το όνομα φέρει το βραβείο του Most Valuable Rlayer, του πολυτιμότερου παίκτη στα τελικά του ΝΒΑ, ο οποίος απευθυνόμενος στον Αντετοκούνμπο του έγραψε: ”Σόρυ, μου είναι δύσκολο να προφέρω σωστά το όνομα σου, συγχαρητήρια, αλλά δεν θα παραστώ διότι ασθενώ, έχω προσβληθεί από covid-19”.
Διαβαστε ακομα: