Ήμουνα ισχυρός παρ’ ό.τι εκπροσωπούσα την Παναχαίκή. Είχα εξουσία, και για να περάσει από την ΕΠΑΕ, τη διοργανώτρια του πρωταθλήματος, κάτι που ενδιάφερε μεγάλη ΠΑΕ, το αφεντικό της ζητούσε υποστήριξη από μένα, τον ιδιοκτήτη μικρής, επαρχιακής ομάδας. Αυτά είπε μ΄άλλα λόγια ο Άρης Λουκόπουλος, για περισσότερο από 20 χρόνια μεγαλομέτοχος της Παναχαϊκής, σε συνέντευξη του που σοκάρει. 

Πραγματικά ο Λουκόπουλος, και μπράβο του, είπε φοβερά πράγματα. Και δεν αναφέρομαι σ’ αυτό που μόλις στις προηγούμενες αράδες κάνω λόγο. Στο ότι μεγάλοι και τρανοι επιχειρηματίες στο ποδόσφαιρο έφταναν να έχουν ανάγκη έναν συνάδελφο μικρών κυβικών. 

Σωστά είναι αυτά που λέει ο Λουκόπουλος. Δεν λέει ψέματα. Υπάρχει, όμως, μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια, που παίρνουμε την αφορμή να την αναδείξουμε. Κατ’ αρχήν- και δυστυχώς- οι βαρβάτοι επιχειρηματίες που παίρνουν τις πολύ δημοφιλείς ομάδες, δεν το κάνουν για να κερδίσουν χρήματα. Αν ενεργούσαν ως επιχειρηματίες, όχι ως νταβάδες με τους παράδες τους, τότε στο ποδόσφαιρο οι κατηγορίας Λουκόπουλου δεν είχαν ούτε τη δύναμη της μιας ψήφου στη διοργανώτρια του πρωταθλήματος. Και δεν θα υπήρχαν Παράγκες. 

Να, τι συνέβαινε την εποχή του Λουκούπουλου. Το πρώτο λόγο δεν είχαν ο Βαρδινογιάννης και ο Κόκκαλης (φώτο οι δυο τους). Το κουμάντο στα έσοδα όλων των ΠΑΕ, κι όχι μόνο, από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, το έκανε αυτός που είχε στο τσεπάκι του τους ιδιοκτήτες των μικρών ΠΑΕ. Του Ηρακλή, του Αθηναϊκού, της Παναχαϊκής, και του Ιωνικού όχι απόλυτα, διότι ο μακαρίτης Κανελλάκης ήταν δύσκολος στα οικονομικά νταραβέρια.

Οι μικροί του πρωταθλήματος, εκτός από την εξουσία τους και τα πόστα που κρατούσαν στην ΕΠΑΕ, ήταν ένα από τα θεμέλια της Παράγκας. Κι όχι μόνο διότι τα ακουμπούσαν κανονικά, διαφορετικά θα τους έπαιρνε ο διάολος, όπως λέει ο Λουκόπουλος. Αλλά και η διοίκηση της ΕΠΑΕ- την οποία αβανταριζαν οι συνασπισμένοι μικροί, λειτουργούσε απροκάλυπτα για λογαριασμό των συμφερόντων της Παράγκας.