Για χρόνια έπαιζε στην Ελλάδα το μέγα ερώτημα, Καζαντζίδης ή Μπιθικώτσης ο καλύτερος τραγουδιστής. Εδώ σε θέλω! Μην μου πεις ποιος από τους δύο μακαρίτες σήμερα ήταν το καλύτερο λαρύγγι, αλλά γιατί ο κόσμος γουστάρει, ρε παιδί μου, την… αντιπαλότητα. Κα γιατί αν δεν υπάρχει κόντρα, την κατασκευάζει.
Έτσι που λες. Πελέ ή Μαραντόνα. Είπαμε. Δεν είπαμε; Γουστάρει, ρε παιδί μου, να τσακωθεί με τον άλλον, να εκφράσει άποψη, να πει τα δικά του και στήνει το ερώτημα Βουγιουκλάκη ή Καρέζη. Χατζηδάκις ή Θεοδωράκης. Ρονάλντο ή Μέσι.
Δεν βγαίνει τίποτα αν πράγματι ο Πορτογάλος είναι ο ανώτερος, ο πληρέστερος. Κι όχι ο Αργεντινός. Είπαμε. Ο λόγος είναι να κάνουμε παιχνίδι. Να πούμε τούτο και το άλλο. Να υπερασπιστούμε τον έναν, να απαξιώσουμε τον άλλον.
Ο κόσμος στηρίζει το σταρ-σύστεμ. Το ‘χει ανάγκη. Να εκφραστεί έχει την ανάγκη. Να βρίσει, να ειρωνευτεί, να επαινέσει, να αποθεώσει. Αυτή η δουλειά θέλει τους ονομαστούς, τους ροκ-σταρ, τους χολυγουντιανούς σταρ, τους σταρ των γηπέδων. Μ’ αυτούς παίζει μπάλα ο κόσμος από την κερκίδα.
Διαβαστε ακομα: