Σήμερα έχουμε τελικό. Μεγάλο τελικό. Πέσαμε στο λούκι. Ένας είναι ο τελικός, αρά περιττό να τον λες μεγάλο και μικρό. Ε, όταν παίζει στο έργο ελληνόπουλο, παιδί δικό μας, τότε ο τελικός είναι τελικάρα, μεγάλος και δοξασμένος τελικός. Και το παιδί θα το δοξάσουμε ακόμα κι αν χάσει. Έτσι πάει.
Και η κουτσή Μαρία σήμερα έχει βάλει στο στόμα το… τένις. Γιατί; Το ναρκωτικό της νίκης. Αυτό είναι. Τι άλλο; Ό,τι χαρίζει τη χαρά στον φουκαρά, τον τραβάει μαγνήτης. Δεν το ξέρει το τένις, αδιάφορο. Μέχρι σήμερα το παιχνίδι αυτό είναι ξένο, εντελώς ξένο στην καθημερινότητα του, αδιάφορο. Αφού το τένις υπόσχεται στιγμές ευτυχίας, μπαίνει στο κόλπο του Ρολάντ Γκαρός. Η ευκαιρία να πανηγυρίσει.
Όλοι, λοιπόν, οι άσχετοι είναι με τον Τσιτσιπά. Παραμύθι. Κανένας δεν είναι με κανέναν Τσιτσιπά. Όλοι είναι με τον εαυτό τους. Επειδή οι ίδιοι θα κερδίσουν τη χαρά με τη νίκη του Τσιτσιπά. Θα νοιώσουν υπέροχα διότι ένας δικός τους, ένας Έλληνας κέρδισε το Ρολάντ Γκαρός.
Ο Τσιτσιπάς (1998) κέρδισε τον Νο 2 στον κόσμο Ρώσο Μεντβέντεφ (1996) κι αν νικήσει σήμερα στον τελικό και τον Νο 1 Σέρβο Τζόκοβιτς (1987) θα ανέβει σε Νο 3. Πριν ξεκινήσει το τουρνουά στο Παρίσι ο Στέφανος ήταν Νο 4 στον κόσμο.