Η δυστυχία του προπονητή είναι να υποχρεώνεται να δουλέψει με ποδοσφαιριστές τους οποίους δεν πιστεύει. Σε κάθε δουλειά ισχύει αυτό. Ο αρχιεργάτης, ο προϊστάμενος, ο διευθυντής να έχει υφισταμένους του ανεπαρκείς. Μικρών δυνατοτήτων. Για σκέψου τον Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό. Με το που ανέλαβε την ομάδα, ανέλαβε μαζί και τους 45 παίκτες του μαγαζιού. Να τους κάνει τι όλους αυτούς;
Με το ρόστερ της ΠΑΕ ο Παναθηναϊκός δεν σήκωσε κεφάλι. Ένα το κρατούμενο. Χρειάζεται ξεσκαρτάρισμα, δυο τα κρατούμενα. Το τρίτο είναι να έρθουν παίκτες που έχει ανάγκη η ομάδα και τους εγκρίνει ο νέος προπονητής. Από την άλλη, ο Γιοβάνοβιτς δικαιολογημένα δεν κάνει κέφι να δουλέψει με το λόχο των 45, των οποίων ο αριθμός θα αυξηθεί αν γίνουν μεταγραφές. Που θα γίνουν μεταγραφές.
Παλτά είναι οι είκοσι από τους υπάρχοντες, μέσα σ΄αυτούς κάποιοι έπαιζαν, κάποιοι δεν τους είδαμε ούτε στον πάγκο. Λέμε ξεσκαρτάρισμα. Δεν είναι εύκολο. Να φύγουν, αλλά πως θα φύγουν; Κάποιοι είναι παλτά για πολύ βαρύ χειμώνα. Για το βόρειο πόλο, με τους Εσκιμώους στην αρκτική. Παρέα με τους πιγκουίνους. Πως θα φύγουν, με πηδηματάκια πιγκουϊνίστικα; Άλλοι είναι παλτά για τις σκανδιναβικές χώρες.
Κόσμος και κοσμάκης (φώτο) θα μαζευτεί στην προπόνηση αν όλοι του ρόστερ είναι παρόντες. Ο σοβαρός προπονητής αν χρειάζεται 25 παίκτες, με τόσους θέλει να κάνει προετοιμασία και στη συνέχεια να μπει στη διαδικασία των καθημερινών προπονήσεων. Τους περισσευούμενους, μάλιστα αν πρόκειται για παλτά, θα τους στείλει κάπου να τους βάλουν φόδρα.
Διαβαστε ακομα: