Στρατευμένος κομουνιστής, μια ζωή αφιερωμένη στο κόμμα και την ιδεολογία, και κάποια στιγμή τον αποκαλούν προδότη. Χαφιέ. Καρφί. Πράκτορα. Συνεργάτη του εχθρού. Ντροπή του κομουνισμού. Και όλοι οι σύντροφοι μακριά του. Λες και είναι μολυσμένος με κορονοϊό.
Η Ιστορία του κομουνιστικού κόμματος είναι γεμάτη από ρουφιάνους. Και δεν μιλάμε για στελέχη στο σωρό, αλλά και για τους πιο ανώτερους αξιωματούχους του κόμματος. Ακόμα και αρχηγός του ΚΚΕ έχει κατηγορηθεί ως καταραμένος. Και, τελικά, σε πολλές περιπτώσεις το αλάθητο του κόμματος είχε αποφασίσει… λανθασμένα. Κακώς και αδίκως έφαγαν τη ρετσινιά πεντακάθαρα κομματικά στελέχη.
Το ίδιο και στο ποδόσφαιρο. Ύποπτος είναι και ο καθαρός παίκτης μας. Αυτός που μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει δικαιώματα. Όταν αυτός δεν είχε καλή απόδοση και η ομάδα έχασε στην έδρα της. Όταν αποβλήθηκε με κόκκινη κάρτα. Αν δηλωσε παραμύθι τραυματίας. Αν…
Γιατί, όμως, να παίζουν οι υποψίες; Είπαμε. Επειδή ξέρουμε ότι οι αντίπαλοι κινούνται βρώμικα. Αν, δηλαδή, η πιάτσα είναι καθαρή, έχουν εξαφανιστεί οι αλεπουδιάρηδες πρόεδροι ομάδων, τότε δεν υπάρχει καμιά υποψία για κανέναν ποδοσφαιριστή, ακόμα κι αν στείλει τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του. Θα πούμε ατυχία, κακιά στιγμά, δεν το ‘θελε το παιδί.
Διαβαστε ακομα: