Και να με πληρώσουν δεν μπαίνω σε σινεμά να δω ταινία ερασιτέχνη σκηνοθέτη. Από την άλλη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να πληρώσω εισιτήριο για να παρακολουθήσω προϊόν του Χόλυγουντ, με ταλαντούχους ηθοποιούς καθοδηγούμενους από σκηνοθέτη κλάσεως και καριέρας.

Πλάκα κάνουμε. Τι να δω σε φιλμ που θα ‘ναι δραματικό και μου ‘ρχονται γέλια. Σε κωμική ταινία που δεν γελάω. Τέλος πάντων, δεν δίνω μια σε κάποια κινηματογραφική πατσαβούρα. Σα να με βάλει κάποιος με το ζόρι να δω ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Όχι, χίλιες φορές όχι.

Με το μπαρδόν είμαι του επαγγελματισμού. Είμαι, δηλαδή, απαιτητικός θεατής. Δεν πληρώνω και δεν χάνω το χρόνο μου με τίποτα που στερείται ποιότητας. Κατόπιν τούτου θεωρώ τουλάχιστον και πολύ ντεμοντέ όσους κατηγόρησαν την ”επανάσταση” των 12 κλαμπ να φτιάξουν δική τους λίγκα. Και οι ανόητοι χάρηκαν διότι ναυάγησε το σχέδιο τους.

Τι εννοούν; Ότι είναι καλύτερο, ότι παρουσιάζει το ίδιο ενδιαφέρον ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δυο ομάδες που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας στο ντόπιο πρωτάθλημα με μια… σύγκρουση αντιπάλων στις τελευταίες θέσεις; Αδυνατώ να κατανοήσω τι τους ενόχλησε μια νέα διοργάνωση, όπου θα συμμετείχαν κλαμπ από την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.  

Διαβαστε ακομα:

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ!