Όποιος μάγκας υπουργός έβαλε μπροστά να διαλύσει τους λεγόμενους ”Συνδέσμους Φιλάθλων”, έφαγε τα μούτρα του. Επειδή κανένας τζάμπα μάγκας υπουργός δεν είχε πράγματι σκοπό να καθαρίσει τη μπουγάδα. Όλοι, δεξιοί κι αριστεροί, ό,τι έλεγαν ήταν μόνο για τη μόστρα τους. Το παραμύθι πως θέλουν να ξεβρωμίσουν το ποδόσφαιρο από την αλητεία των χούλιγκαν. Των φανατικών, δηλαδή και των κάργα στην πρέζα οπαδών.
Και λανσάρουν το άλλο παραμύθι. Τη δικαιολογία του πωπού. Ότι είναι ζόρικη δουλειά η μετωπική με τους οργανωμένους, διότι τα πρεζόνια έχουν ρίζες στο χώρο. Δεν είναι χθεσινοί. Αυτά σαλιαρίζουν λες και ανακάλυψαν το κουτί με τα σπίρτα.
Πράγματι αυτή η βρωμοδουλειά με τους δήθεν ”Συνδέσμους Φιλάθλων” ξεκίνησε από την εποχή που οι ομάδες δεν είχαν γίνει ΠΑΕ. Ήταν ερασιτεχνικά σωματεία, αθλητικοί σύλλογοι. Από τότε ο πρόεδρος για τη δική του κάλυψη, από τη δική του ανασφάλεια, έβαλε στο κόλπο τους μαχητικούς μπροστάρηδες, κάτι παλιόπαιδα, άνεργους και ανοιχτούς σε οτιδήποτε παραβατικό.
Υπουργός σημαίνει κράτος. Και μπροστά στην εξουσία του κράτους δεν είναι σε θέση να κουνηθεί καμιά τσογλαναρία που κυκλοφορεί για τα… όσια και ιερά μιας εμπορικής επιχείρησης, όπως σήμερα είναι η ποδοσφαιρική εταιρεία, η ΠΑΕ. Αν, λοιπόν, δουλέψουν οι μηχανές του κράτους, η δικαιοσύνη και η αστυνομία, οι… ρίζες του χουλιγκανισμού και το νταβατζηλήκι των οργανωμένων δεν θα κρατήσει ούτε 24 ώρες.
Διαβαστε ακομα: