Λίγες αράδες με αφορμή το δυσφημιστικό για το ποδόσφαιρο 1-1 που πήρε εκτός έδρας η εθνική ομάδα από την Ισπανία…
Δεν έχουν περάσει χρόνια πολλά, πριν ακόμα εξελιχθεί σε βιομηχανία, με σύγχρονες προδιαγραφές και τους κανόνες της αγοράς, όταν το ποδόσφαιρο παρέπεμπε κατ’ ευθείαν στη γειτονιά. Στην αλάνα. Στον λαό, στη φτώχεια, στο λούμπεν προλεταριάτο. Ήταν η εποχή που οι άνθρωποι της τέχνης, οι διανοούμενοι, οι στοχαστές. οι λεγόμενοι πολιτικοποιημένοι, δεν είχαν ανακαλύψει ακόμα τη μαγεία της μπάλας, την αλήθεια της και τη βαθειά σχέση της με τον κόσμο.
Ποια, όμως, είναι η καταραμένη αλήθεια, ποιο είναι το μυστικό της μοναδικής δύναμης του ποδοσφαίρου να καθηλώνει, έστω κι αν ο οπαδός παρακολουθεί ένα νερόβραστο ματς; Και γιατί λένε μαγεία την αδικία στο γήπεδο, τη καντεμιά της καλύτερης ομάδας, την κωλοφαρδία της μικρής ομάδας;
Δεν υπάρχει σήμερα στη γη κάτι στο οποίο ο φτωχός μπορεί να κερδίσει τον πλούσιο. Ο άσχημος να πάρει το βραβείο της ομορφιάς. Ο αδύναμος, ο κατώτερος, τέλος πάντων αυτός που πάνω στο χορτάρι υστερεί σε τούτο και το άλλο, να φύγει από το γήπεδο νικητής σε βάρος του ανώτερου, του ταλαντούχου. Αποτέλεσμα που προκύπτει, που έχει πιθανότητες να συμβεί, μόνον στο πούστικο το ποδόσφαιρο.
Λένε πως είναι το πλέον δημοκρατικό το δημοφιλέστερο παιχνίδι- παιχνίδι είναι, όχι άθλημα ή σπορ. Και το χαρακτηρίζουν λαϊκό, δημοκρατικό, επειδή και ο κακομοίρης έχει πιθανότητες σε δυο ώρες να γίνει εμίρης. Επειδή δικαίωμα στη νίκη, έστω να μη χάσει, έχει και ο λυγούρης.
Αποφεύγουν να πουν άδικο και αναξιοκρατικό το ποδόσφαιρο. Όταν γίνει η «έκπληξη», όταν τελειώσει το ματς με αποτυχία της ανώτερης ομάδας, οι οπαδοί της, οι δημοσιογράφοι, θα πανηγυρίζουν την ατυχία του ηττημένου και θα γράφουν ανοησίες στα πρωτοσέλιδα.
Ναι, η μπάλα είναι θεά, κάνει θαύματα στο γήπεδο, κι άμα λάχει γίνεται πόρνη στο πεζοδρόμιο να ικανοποιήσει με λίγα φράγκα, γιατί όχι και τζάμπα, τους πιστούς της.
Διαβαστε ακομα: