Μια φορά κι ένα καιρό, όπως λένε στα παραμύθια, έγινε κάτι απίθανο σε αγώνα μπάσκετ, όπου αντίπαλοι ήταν ένας ψηλός γίγαντας κι ένα μικρό ποντικάκι. Το ζωάκι με την πονηρή ουρά εμπόδιζε το πανύψηλο θηρίο να βάλει καλάθι κι όταν τέλειωσε το ματς το σκορ ήταν ισόπαλο…
Οι δυο αντίπαλοι, για να δώσουμε συνέχεια στο παραμυθάκι, είπαν να ανταγωνιστούν και στο μποξ. Άλλο απίθανο! Πάλι ισοπαλία ανάμεσα στο ποντικάκι και τον δυνατό και μεγαλόσωμο τέρας. Το παραμύθι τελειώνει στην άρση βαρών, ποιος από τους δύο θα σηκώσει περισσότερα κιλά. Έγινε κι αυτό το απίθανο. Το τρωκτικό με τα αδύναμα χεράκια έμεινε κάτω από τη μπάρα με το ίδιο βάρος που σήκωσε ψηλά και ο κολοσσός αντίπαλος του.
Αυτό το αδιανόητο ανάμεσα σε δυο διαφορετικής αξίας αντιπάλους στον κόσμο της πραγματικότητας, κι όχι στα παραμύθια, έχει τύχη μόνο στο ποδόσφαιρο. Έγινε χθες στην Ισπανία και η εθνική ομάδα της Ελλάδος απέσπασε ισοπαλία σε αγώνα που προσφέρεται για στόρυ ποδοσφαιρικής φαντασίας.
Αυτό το άτιμο ποδόσφαιρο, που δεν έχει μπέσα και γράφει ύμνους στα ιδανικά της αναξιοκρατίας. Η μπάλα να βρίσκεται διαρκώς στα πόδια των Ισπανών στο προσβλητικό και αναξιοπρεπές 80 έναντι 20% και η Ελλάδα να ισοφαρίζει με πέναλτυ από το πουθενά. Που δεν προήλθε από κανονική επίθεση ή αντεπίθεση της Ελλάδος. Ένας Ισπανός χωρίς να το επιδιώξει πάτησε την ουρά Έλληνα κι έτσι γράφτηκε το… έπος του 1-1 στη Γραναδα.
Είπε ο σπήκερ πως κανείς δεν πίστευε πριν το παιχνίδι ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε βαθμό. Το σωστό είναι να πει κανείς ότι κανένας απ’ όσους παρακολούθησαν τον αγώνα δεν πίστευε πως τελείωσε 1-1… Να σκοράρει η ομάδα που δεν έκανε μια, έστω μια τελική, που δεν πήρε ούτε ένα κόρνερ και προσπαθούσε μόνο να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα.
Τι να πάει να κάνει η εθνική ομάδα στο μουντιάλ, μ’ αυτά τα χάλια; Να αποδείξει ότι πράγματι στο ποδόσφαιρο ένα ποντίκι μπορεί να κάνει πλάκα σε γάτα;
Διαβαστε ακομα: