Πρεμιέρα στο πρωτάθλημα τον περασμένο Σεπτέμβριο και ήττα 1-0 του Παναθηναϊκού στην Τρίπολη. Αν είμαστε σωστοί πρέπει να μιλάμε για νίκη του Αστέρα. Επειδή, όμως, ο Παναθηναϊκός έχει τον κόσμο τον πολύ, αυτός είναι που κερδίζει ή χάνει. Ο αντίπαλος είναι καταδικασμένος να αναφέρεται μόνο γιατί στη μπάλα παίζουν δυο.
Στη μπάλα επίσης δεν υπάρχουν θαύματα. Τι εννοεί ο παίκτης; Δεν γίνεται με θαύμα μια ομάδα με προδιαγραφές να κινηθεί εκτός κορυφής να γίνει πρωταγωνίστρια από τη μια στιγμή στην άλλη. Από το χθες στο σήμερα. Πώς να κέρδιζε ο Παναθηναϊκός τον καλύτερο του Αστέρα στη Λεωφόρο; Ευτυχώς γι’ αυτόν που δεν έχασε, μάλλον που δεν κέρδισε ο Αστέρας.
Στη θρησκεία γίνονται μόνο τα θαύματα. Τα μαϊμού θαύματα. Τα παραμυθένια, διότι πως αλλοιώς θα μπει στο μαγαζί ο πιστός; Στο ποδόσφαιρο η ομάδα είναι αυτή που είναι. Έχασε, λοιπόν, στο ματς του πρώτου γύρου ο Παναθηναϊκός και το σανό στους πιστούς ήταν η… απορία. Η έκπληξη. Το… περίεργο του αποτελέσματος. Ενώ δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζει η ήττα.
Ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός, αλλά σήμερα δεν έχει πείσει πως είναι ικανός να κάνει πρωταθλητισμό. Κατόπιν τούτου θα πορεύεται μια επάνω, μια κάτω και πάντα στην κόψη του ξυραφιού. Με τον Πογιάτος ή τον Μπολόνι, ο οποίος και δεν είναι θαυματοποιός και δεν έχει παίκτες σαν τον Ρονάλντο.
Διαβαστε ακομα: