Ο αμυντικός της ΑΕΚ κάνει το τσαφ, δεν βρίσκει τη μπάλα να την διώξει, αλλά το γκολ έγινε γιατί; Επειδή ο επιθετικός της Λέστερ έστειλε βολίδα με τη μία στα δίχτυα του Τσιτώντα. Έτσι μπαίνουν τα γκολ. Πως; Δεν φτάνει η γκέλα του Σβάρνα, χρειάζεται και η ευστοχία του σουτέρ, του Τούρκου αντιπάλου.

Και ένα ακόμα στοιχείο, για να έχει την ευκαιρία μια ομάδα να σκοράρει. Να βρίσκεται στην αντίπαλη περιοχή. Πως αλλοιώς να μπει το γκολ; Από την άλλη πάντα του γηπέδου ή από τη σέντρα. Η Λέστερ είχε μεταφέρει το κέντρο της αρένας, τη σέντρα, στα καρέ της ΑΕΚ. Και δεν βολτάριζε έτσι μόνο για να πιστώνεται την κατοχή της μπάλας. Οι ποδοσφαιριστές της αγγλικής ομάδας σε ρυθμό δαιμονικό έψαχναν διαρκώς να αυξήσουν το σκορ. Στάθηκαν άτυχοι, όμως. Κέρδισαν μόνο 2-0.

Μόνο όποιος δεν παρακολούθησε το ματσάκι θα υποψιαστεί πως η ΑΕΚ τα κατάφερε αμυντικά. Η Λέστερ έχασε γκολ με το τσουβάλι. Από κοντά. Με δυο και τρεις παίκτες στην περιοχή του τερματοφύλακα της ΑΕΚ.

Μ’ άλλα λόγια, το Λέστερ-ΑΕΚ μας γύρισε 50 και 60 χρόνια πίσω. Σε εποχές που η διαφορά του ελληνικών ομάδων δεν άντεχε σε κριτική αν τις συνέκρινε κανείς με τα κλαμπ των προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Σε χρόνια όπου ο Έλληνας ποδοσφαιριστής ήταν πράγματι κομπλεξικός απέναντι στον Ευρωπαίο.